хуліга́ніць sich wie ein [Rowdy] [´raʊdi] áufführen; sich roh áufführen; randalíeren vi; Únfug tréiben* (паводзіць сябе непрыстойна); Stréiche spíelen; áusgelassen [mútwillig] sein (гарэзнічаць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адда́цца

1. (прысвяціць сябе) sich híngeben*, sich wídmen;

2. (пра жанчыну) sich éinem Mann híngeben*;

3. (пра гук) wíderhallen vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ску́піць​I разм ánhäufen vt, ánsammeln vt; zusámmenpferchen vt (няўхв);

ску́піць вако́л сябе́ мно́га людзе́й viele Ménschen um sich ánsammeln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

collect

[kəˈlekt]

v.

1) зьбіра́ць

2) спаганя́ць, сы́скваць, сьця́гваць (пада́ткі)

3) засяро́джвацца, канцэнтрава́цца

to collect oneself — схамяну́цца, апа́мятацца, прыйсьці да сябе́

4) калекцыянава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

antagonize

[ænˈtægənaɪz]

1.

v.t.

1) антаганізава́ць, узбуджа́ць варо́жасьць, настро́йваць супро́ць сябе́

2) варо́жа супрацьстаўля́цца

3) супрацьдзе́яць

2.

v.i.

дзе́яць у апазы́цыі або́ варо́жа

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

assured

[əˈʃʊrd]

1.

adj.

1) пэ́ўны, запэ́ўнены

Success is assured — Уда́ча запэ́ўненая

2) пэ́ўны сябе́; адва́жны

3) застрахава́ны

2.

n.

застрахава́ны -ага m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

austere

[ɔˈstɪr]

adj.

1) суро́вы, стро́гі

2) аскеты́чны, патрабава́льны да сябе́

3) про́сты (пра стыль)

an austere beauty — про́стая прыгажо́сьць

4) пава́жны; цьвяро́зы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

найпе́ршы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Самы першы. Міналі дні суроваю чаргой, І не ставала на забавы часу. А стаў Андрэйка першым старшынёй Найпершага ў аколіцы калгаса. З. Астапенка.

2. Самы галоўны, самы важны. [Мешчаракоў:] — Земляных работ — процьма. Таму найпершы чалавек на будоўлі — экскаватаршчык. Дадзіёмаў. // Самы лепшы. Дубейка нёс сябе высока, насіў манішку.. і лічыў сябе найпершым кавалерам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распрану́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

1. Зняць з сябе верхняе адзенне. Бацька распрануўся, зняў гімнасцёрку, пагаліў бараду. Мележ. Усе распрануліся, чаго не бывала раней на вячорках, і селі за стол для зусім небывалай работы. Брыль.

2. перан. Зняць, скінуць з сябе покрыва (лісце, траву). Кусты арэшніку нібы наўмысля .. распрануліся і стаялі голыя, загарэлыя за лета. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Запэўніваць у чым‑н., гарантаваць што‑н., прымаць на сябе адказнасць за каго‑, што‑н. — Я ручаюся, што Коля апраўдае высокае званне камсамольца... Корзун. — Ручаюся, праз тры гады .. [Іванова] сама ў нашым жа інстытуце будзе чытаць бліскучыя лекцыі. Васілевіч.

•••

Ручацца галавой за каго‑, што‑н. — браць на сябе поўную адказнасць за каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)