Verbum

ве́сці

1. führen vt; geléiten vt (суправаджаць); ánführen vt (узначальваць);

ве́сці машы́ну ein Áuto führen [stéuern];

ве́сці напе́рад voránführen vt;

2. (кіраваць, узначальваць) führen vt, léiten vt;

ве́сці гурто́к éinen Zírkel léiten;

3. (куды-н) führen vi (nach D, in A);

даро́га вядзе́ ў лес der Weg führt in den Wald;

4. (мець сваім вынікам) führen vi (да чаго-н zu D);

5. (чым-н па чым-н) fáhren* vi (s), führen vi;

ве́сці смычко́м па стру́нах den Bógen über die Sáiten führen;

6. спарт führen vt; in Führung líegen* [sein]; die Spítze halten* (бег);

ве́сці мяч den Ball führen*;

ве́сці барацьбу́ éinen Kampf führen;

ве́сці аго́нь вайск féuern vi, schíeßen* vi;

ве́сці пратако́л das Protokóll führen;

ве́сці назіра́нні Beóbachtungen ánstellen (за чым-н über A), beóbachten vt;

ве́сці навуча́нне Únterricht ertéilen;

ве́сці разве́дку вайск áufklären vt, erkúnden vt;

ве́сці ўлі́к registríeren vt

склад​^III м

1. у розн. знач (сукупнасць) Bestánd m -es, Bestände; Personálbestand m (асабовы);

склад ура́да Zusámmensetzung der Regíerung;

асабо́вы склад Personálbestand m; Personál n -s, -e (бальніцы); Belégschaft f -, -en (калектыў завода і г. д);

склад выкла́дчыкаў Léhrkörper m -s, -;

склад кама́нды спарт die Mánnschafts¦aufstellung f -, -en;

у по́ўным складзе vóllzählig;

быць у складзе дэлега́цыі éiner Delegatión ángehören;

сацыя́льны склад soziále Zusámmensetzung;

2. кніжн (характар) Verfássung f -, Bescháffenheit f -;

склад ро́зуму Mentalität f -, Géistesrichtung f -, Géistesbeschaffenheit f -, Dénkart f -;

склад хара́ктару Charákterbeschaffenheit [ka-] f;

людзі асаблі́вага складу Ménschen von besónderem Schlág;

чалаве́к друго́га складу ein Mensch aus ánderem Holz;

3. (фізічны выгляд) Körperbau m -(e)s, Körperbeschaffenheit f -; Gestált f -;

ён мо́цнага складу er ist kräftig gebáut; er hat éine kräftige Gestált;

4. лінгв:

сло́ўнікавы склад Wórtbestand m -(e)s;

лексі́чны склад мо́вы lexikálischer Spráchbestand

перада́ча ж

1. (дзеянне) Übergabe f -, Überréichung f -; Übertrágung f -, Überbríngung f - (даручэнне); Áushändigung f - (уручэнне з рук у рукі); Wéitergabe f (напр мяча ў гульні); Übermítt(e)lung f -;

перада́ча ва ўла́снасць юрыд Übereignung f -;

перада́ча до́сведу Erfáhrungsaustausch m -es, Vermíttlung [Wéitergabe] von Erfáhrungen;

перада́ча зме́ны Schíchtübergabe f, Schíchtwechsel m -s;

перада́ча гро́шай Géldaushändigung f -;

перада́ча паво́дле а́кта protokollárische Übergabe;

для перада́чы (каму-н) zur Wéiterleitung;

без пра́ва перада́чы nicht übertrágbar;

2. радыё, тэл Rúndfunksendung f -, -en, Rúndfunkübertragung f, Séndung f -, -en (па радыё); Férnsehsendung f (па тэлебачанні);

прама́я перада́ча Livesendung [´laĭf-] f, Direktséndung f;

спецыя́льная перада́ча Sóndersendung f;

перада́ча для дзяце́й Kínderfunk m -(e)s;

прагра́ма перада́ч Prográmmvorschau f -;

перада́ча па зая́ўках Wúnschsendung f;

се́рыя перада́ч Séndefolge f -, -n;

4. (хвораму у бальніцы) das Mítgebrachte (sub) -n, -n;

5. тэх Transmissión f -, -en; Ánrtrieb m -(e)s, -e; аўта Getríebe n -s, -;

6. спарт Ábgabe f -, -n

кане́ц м

1. (заканчэнне чаго-н) Énde n -s, -n, Schluss m -es, Schlüsse, Ábschluss m, Finále n -s, - i Fináls (спарт);

у канцы́ го́да gégen Jáhresende;

у канцы́ ве́расня Énde Septémber;

даве́сці да канца́ zu Ende bríngen* [führen];

кане́ц працо́ўнага дня Féierabend m -(e)s, -e, Árbeitsschluss m;

кане́ц спра́вы Áusgang éiner Sáche;

2. (у рэчаў) Énde n; Spítze f -, -n (востры):

тупы́ кане́ц stúmpfes Énde;

3. разм (шлях, адлегласць) Énde n, Strécke f -, -n;

біле́т у або́два канцы́ Rückfahrkarte f -, -n;

4. (смерць) Énde n, Tod m -es;

на благі́ кане́ц schlímmstenfalls;

пад кане́ц zum Schluss, zulétzt;

без канца́ óhneÉnde, éndlos, únendlich;

◊ зве́сці канцы́ з канца́мі von der Hand in den Mund lében;

па́лка з двума́ канца́мі ein zwéischneidiges Schwert;

з канца́ ў кане́ц vom éinen Énde zum ánder(e)n;

канцо́ў не знайсці́ es ist nichts zu ermítteln;

хава́ць канцы́ die Spúren verwíschen

конь м

1. заал Pferd n -es, -e; Gaul m -(e)s, -e (разм тс рабочы конь); Ross n -es, -e (высок);

рысі́сты конь Tráber m -s, -;

бегавы́ конь Rénnpferd n -es, -e;

верхавы́ конь Réitpferd n;

ую́чны конь Páckpferd n;

ламавы́ конь Lástpferd n;

заво́дскі конь Zúchtpferd n;

запражны́ конь Wágenpferd n; Zúgpferd n;

чыстакро́ўны конь Vóllblut n -(e)s, Vóllblüter m -s, -;

конь-кача́лка (цацка) Scháukelpferd n;

сяда́ць на каня́ das Pferd bestéigen*, aufs Pferd stéigen*;

мяня́ць ко́ней die Pférde wéchseln;

вярхо́м на кані́ zu Pférde;

2. шахм Sprínger m -s, -, Rössel n -s, -;

ход каня́ Zug des Spríngers, Spríngerzug m -(e)s, -züge; Rösselsprung m -(e)s, -sprünge;

3. спарт Pferd n, Séitpferd n, Páuschenpferd;

◊ до́ранаму каню́ ў зу́бы не глядзя́ць éinem géschenkten Gaul sieht [schaut] man nicht ins Maul;

у каня́ чаты́ры нагі́, ды спатыка́ецца ≅ auch der Klügste kann éinen Féhler máchen, níemand ist vóllkommen [vollkómmen];

Трая́нскі конь das Trojánische Pferd

сысці́

1. (спусціцца) hinúntergehen* vi (s), herúntersteigen* vi (s), herábsteigen* vi (s);

2. (пакінуць) verlássen* vt, fórtgehen* vi (s);

сысці́ з даро́гі den Weg verlássen*, vom Wég ábweichen*;

сысці́ з рэ́ек entgléisen vi (s);

сысці́ з дыста́нцыі спарт áusscheiden* vi (s);

3. знікнуць (пра плямы) verschwínden* vi (s);

4. разм (быць прынятым за каго-н) ángesehen wérden (für A);

5. разм (апынуцца прыдатным) nützlich [díenlich, táuglich, bráuchbar] sein, zustátten kómmen*, zu gebráuchen sein;

6. (выйсці) áussteigen* vi (s) (пра пасажыраў);

7. тэатр (перастаць ставіцца) (von der Bühne) ábtreten* vi (s);

8. (пра скуру, фарбу і г. д) ábgehen* vi (s), sich áblösen; ábbröckeln vi (s);

9. разм (прайсці, закончыцца) zu Énde sein, énden vi; áblaufen* vi (s) (пра тэрмін);

10. (выцечы) áusfließen* vi (s), heráusfließen* vi (s) (пра вадкасць, газ і г. д);

сысці́ кро́ўю verblúten vi (s);

◊ гэ́та не сы́дзе яму́ з рук das wird ihn téuer zu stehen kómmen;

сысці́ на нішто́ zuníchte wérden

рука́ ж Hand f -, Hände (кісць); Arm m -(e)s, -e (уся рука);

уме́лыя рукі geschíckte Hände;

узя́ць на рукі auf den Arm néhmen*;

пада́ць руку́ die Hand gében* [réichen];

павіта́цца з кім-н за руку́ j-n mit éinem Händedruck [per Hándschlag] begrüßen;

узя́ць каго-н пад руку́ sich bei j-m éinhaken [únterhaken];

прашу́ падня́ць рукі! (пры галасаванні) ich bítte um Hándzeichen;

рукі ўго́ру! спарт (каманда) Árme hoch!; вайск Hände hoch!;

рукі ўніз! (каманда) Árme níeder!;

рукі па швах! (каманда) die Árme ánlegen!;

стаць, рукі ўбо́кі! (каманда) die Hände in die Séiten stémmen [stützen]!;

про́даж з рук камерц Diréktverkauf m -(e)s, -käufe;

◊ апусці́ць рукі перан den Mut sínken lássen*, die Flínte ins Korn wérfen*;

са збро́яй у рука́х mit der Wáffe in der Hand;

сядзе́ць скла́ўшы рукі die Hände in den Schoß légen;

быць звяза́ным па рука́х і нага́х an Händen und Füßen gefésselt [gebúnden] sein;

рукі ко́раткі разм das liegt nicht in séiner Macht;

быць у чыіx-н рука́х in j-s Gewált [Macht] sein;

даць во́лю рука́м hándgreiflich wérden;

узя́ць сябе́ ў рукі sich zusámmennehmen*, sich behérrschen, sich bezwíngen;

збыць што-н з рук разм etw. lóswerden аддз [lósschlagen* аддз];

ма́йстар на ўсе́ рукі sich auf álles verstéhen*; ein Táusendkünstler [Táusendsas(s)a] sein;

рука́ руку́ мы́е, зло́дзей зло́дзея кры́е ≅ éine Hand wäscht die ándere