кі́па, ‑ы,
1. Вязка, пачак якіх‑н. прадметаў, складзеных
2. Вялікая ўпаковачная мера тэкстыльнай сыравіны (бавоўны, лёну і інш.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кі́па, ‑ы,
1. Вязка, пачак якіх‑н. прадметаў, складзеных
2. Вялікая ўпаковачная мера тэкстыльнай сыравіны (бавоўны, лёну і інш.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крывя́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напераме́нку,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
са́кля, ‑і,
Жыллё каўказскіх горцаў.
[Груз.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сві́тэр, ‑а,
Цёплая вязаная фуфайка без засцежак з высокім каўняром.
[Англ. sweater.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сквалы́га, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смешнава́ты, ‑ая, ‑ае.
Крыху смешны; дзівакаваты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
угаці́ць, угачу, угаціш, угаціць;
1. Выкарыстаць для гачэння, укласці ў гаць.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уза́хапы і уза́хапкі,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чаля́днік, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)