няпра́вільна прысл., няпра́вільны únrichtig, falsch; únregelmäßig, ábweichend; Fehl- (памылковы);

няпра́вільнае рашэ́нне Féhlentscheidung f -, -en;

няпра́вільны прысу́д Féhlurteil n -s, -e;

няпра́вільныя ры́сы тва́ру úngleichmäßige [únregelmäßige] Gesíchtszüge;

няпра́вільны дзеясло́ў грам. únregelmäßiges Verb;

няпра́вільны дроб матэм. únechter Bruch;

дзе́йнічаць няпра́вільна falsch hándeln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

dirékt

1.

a непасрэ́дны, прамы́

~er Zug — цягні́к прамо́га напра́мку

~e Réde — грам. про́стая мо́ва

2.

adv камерц.

1) з пе́ршых рук

2) пра́ма, непасрэ́дна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stopniować

незак.

1. паступова ўзмацняць (павялічваць, пабольшваць) дзеянне;

stopniować barwy — паступова ўзмацняць колеры;

2. грам. змяняць па ступенях параўнання;

stopniować przymiotniki — утвараць ступені параўнання прыметнікаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

szczypta

ж.

1. тры пальцы; шчопаць;

szczypta soli — шчопаць (тры пальцы) солі;

2. перан. драбок, каліва, крыха, кропля, грам;

ni ~y wyobraźni — ні кроплі ўяўлення

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pierwiastek

м.

1. элемент; рыса;

2. хім. элемент;

pierwiastek śladowy — мікраэлемент;

3. мат., грам. корань;

pierwiastek kwadratowy (sześcienny) — корань квадратны (кубічны);

pierwiastek równania — корань ураўнення

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

еди́нственный

1. в разн. знач. адзі́ны;

еди́нственный в своём ро́де адзі́ны ў сваі́м ро́дзе;

еди́нственное, что мо́жно сказа́ть адзі́нае, што мо́жна сказа́ць;

еди́нственный сын адзі́ны сын;

еди́нственная дочь адзі́ная дачка́;

2. / еди́нственное число́ грам. адзіно́чны лік;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́рны I

1. в разн. знач. па́рный;

~ныя лісты́ — па́рные ли́стья;

п. экіпа́ж — па́рный экипа́ж;

~нае веслава́нне — па́рная гре́бля;

2. грам. дво́йственный;

п. лік — дво́йственное число́

па́рны II ду́шный; (насыщенный парами) парно́й, па́рный;

~нае паве́тра — парно́й (ду́шный) во́здух

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

склада́ны

1. (состоящий из нескольких частей) сло́жный;

~нае рэ́чыва — сло́жное вещество́;

с. сказ — грам. сло́жное предложе́ние;

2. (по устройству) сло́жный;

~ная малата́рня — сло́жная молоти́лка;

3. (трудный) сло́жный; мудрёный;

~ная зада́ча — сло́жная (мудрёная) зада́ча;

4. (о ноже) складно́й, перочи́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узае́мна прысл., узае́мны gégenseitig, wéchselseitig, béiderseitig; auf Gégenseitigkeit berúhend (заснаваны на ўзаемнасці);

пры́нцып узае́мнай пава́гі das Prinzíp der gégenseitigen Áchtung;

пры́нцып узае́мнай вы́гады das Prinzíp des gégenseitigen Vórteils;

узае́мны дзеясло́ў грам. reziprókes Verb;

ім патрэ́бна ўзае́мная падтры́мка sie sind aufeinánder ángewiesen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ві́лкі мн. л. ’прылада, пры дапамозе якой дастаюць гаршкі з печы’ (Грыг., Інстр. I, БРС, КТС; лаг., КЭС, Др.-Падб., Гарэц., Шат., Бяльк., Даеш, Нас.), пруж. вы́лкы́ ’тс’ (Выг., Зн.); ’вілы (на два ражкі) трэсці салому, скопваць гной’ (Сцяшк. МГ, Сцяц. Словаўтв.; КЭС, лаг.; Лекс. і грам., Шатал., Выг.), ві́лкі ’месца, дзе зліваюцца рэкі’ (Сцяшк. МГ, Яшк.), ’відэлец’ (гродз., Сцяц. Словаўтв.); ’разгалінаванне дрэва на два ствалы’ (Сцяшк. МГ), карэліц., докш. ’ростань, месца раздваення дарогі’ (Яшк., Шатал.). Укр. ви́лка мн. л., ви́лки мн. л., рус. ви́лки → вілкі ў розных значэннях, у аснове якіх ’вілы, разгалінаванне чаго-небудзь’, польск. widełki ’тс’. Дэмінутыў, утвораны ад віл‑ы і суф. ‑ъk‑. Ужываецца ў форме множнага ліку. Да ві́лы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)