канфлюэ́нцыя

(п.-лац. confluentia = з’яднанне, зліццё)

1) сумесны рух двух або некалькіх леднікоў;

2) зліццё рэк, злучэнне некалькіх струменяў у адзін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

круйс-пе́ленг

(гал. kruispeiling)

спосаб вызначэння месцазнаходжання судна ў моры па двух пеленгах на адзін і той жа прадмет, напр. маяк.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

сінгл

(англ. single = адзін, адзіны)

1) гульня ў тэніс, калі кожны бок прадстаўлены адным гульцом;

2) дыск з запісам песень аднаго аўтара або выканаўцы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

nebeneinander, Nebeneinkommen

I nebeneinánder

adv адзі́н каля́ аднаго́, по́бач

~ stéllen — супастаўля́ць, параўно́ўваць

II Nébeneinkommen

n -s, пабо́чныя дахо́ды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Túchfühlung

f -

1) вайск. адчува́нне ло́кця

2) це́сная су́вязь, канта́кт

~ miteinánder hálten* — падтры́мліваць це́сную су́вязь адзі́н з адны́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

здаро́ўкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Вітаць адзін аднаго пры сустрэчы. [Андрыян з Мікульскім] доўга здароўкаліся, усміхаючыся і не разнімаючы рук. Марціновіч. Іван з кім здароўкаўся кіўком галавы, з кім — за руку. Кудравец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́сеніца, ‑ы, ж.

Шырокі металічны ланцуг, які надзяваецца на колы цяжкіх машын для лепшай праходнасці. Гусеніцы танка. □ За акном, лязгаючы гусеніцамі, адзін за адным ішлі на раскарчоўку зарасніку трактары. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бос, ‑а, м.

У ЗША — гаспадар, кіраўнік прадпрыемства ці ўстановы, партыі, арганізацыі. Неяк адзін бос наняў [інжынера] сканструяваць на яго хімічным заводзе коміны з мінімальнай, але дазволенай санітарнымі правіламі вышынёй. Хомчанка.

[Англ. boss.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апраста́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Вызваліцца, ачысціцца ад чаго‑н.

2. Абл. Нарадзіць. Адзін кандытар вельмі плакаў, што жонка ў яго павінна праз колькі дзён апрастацца ад цяжару. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаніхо́ўства, ‑а, н.

Разм. Знаходжанне ў становішчы жаніха. Хрупак сабраўся быў другі раз жаніцца і адзін час хадзіў у кавалерах, але неяк за паўгода пастарэў і забыўся пра жаніхоўства. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)