Verbum

дакі́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.

Кінуць да якога‑н. месца. Дакінуць камень да сярэдзіны ракі.

дапаро́ць, ‑пару, ‑пораш, ‑пора; зак., што.

Разм. Скончыць распорванне чаго‑н.; распароць да пэўнага месца. Дапароць плацце.

дацячы́, ‑цячэ; пр. дацёк, ‑цякла, ‑ло; зак.

Цекучы, дасягнуць якога‑н. месца. Лава дацякла да падножжа гары.

адкрыча́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Крычучы, выказаць што‑н.; выкрычацца. Шыбянкоў адкрычаўся і сеў на месца. Зарэцкі.

адпра́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто адпраўляе што‑н. з аднаго месца ў другое. Адпраўшчык кантэйнера. Адпраўшчык бандэролі.

запло́цце, ‑я, н.

Разм. Месца за плотам. Цэлы дзень то на прыгуменні, то каля заплоцця абціраўся [падсвінак]. Баранавых.

звужэ́нне, ‑я, н.

Звужанае, вузкае месца. — Падунскае звужэнне, — растлумачыў Ставу. — Там будзе плаціна. А вышэй — парогі. Савіцкі.

ваўкаўня́, ‑і, ж.

Разм. Глыбокая яма для лоўлі ваўкоў; воўчая яма. // Месца ў лесе, дзе водзяцца ваўкі.

вы́пукліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Разм. Вылучыць, высунуць на першае месца; падкрэсліць. Выпукліць станоўчае ў рамане.

размы́ў, ‑мову, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. размываць — размыць і размывацца — размыцца.

2. Месца, размытае вадой.