анакру́за

(гр. anakrusis = літар. адштурхоўванне)

лішні безнаціскны склад у пачатку вершаванага радка, метрычна слабое месца ў вершы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аўтапа́рк

(ад аўта- + парк)

месца стаянкі, тэхнічнага абслугоўвання і рамонту аўтамабіляў, а таксама наяўны склад аўтамабільнай тэхнікі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

буксава́ць

(польск. buksować, ад ням. bugsieren)

круціцца, слізгаючы і не рухаючыся з месца (пра колы аўтамашыны, паравоза).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бу́хта​1

(ням. Bucht)

1) невялікі марскі заліў, прыгодны для стаянкі суднаў;

2) глыбокае месца ў рэчцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гастралёр

(ад гастролі)

1) артыст, які прыехаў на гастролі;

2) перан. чалавек, які часта мяняе месца работы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэманта́ж

(фр. démontage)

разборка машын, станкоў, абсталявання для рамонту або перамяшчэння на новае месца (напр. д. электрастанцыі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

канкарда́нцыя

(лац. concordantia = узгодненасць)

рэестр слоў да тэксту з паказам месца кожнага з іх у гэтым тэксце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Прагуме́нак, прогуме́нок, прыгуме́нок, прогме́нок, пругме́нок, пругуме́нак ’месца на дварэ, дзе пабудаваны хлеў’ (Сл. Брэс.), ’месца ля гумна’, ’павець ля гумна, месца перад хлявом’, ’двор паміж с.-гасп. будынкамі’ (ТС). Гл. прыгуменок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зрухну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Разм. Скрануцца, зрушыцца. Ніхто не зрухнуўся з месца, стоячы ў грамадзе. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запеленгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., каго-што.

Вызначыць месца знаходжання каго‑, чаго‑н. пры дапамозе пеленгатара. Запеленгаваць радыёстанцыю разведчыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)