wysnuć

зак.

1. (пра нітку) выцягнуць; выблытаць;

2. (павуціну) сплесці;

3. зрабіць выснову (вывад); заключыць;

wysnuć wnioski — зрабіць высновы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

postąpić

зак.

1. рушыць, пайсці (наперад); ступіць;

postąpić kilka kroków naprzód — ступіць (зрабіць) некалькі крокаў наперад;

2. зрабіць;

postąpić dobrze — добра зрабіць;

3. разм. падняць, павысіць;

postąpić ceny — павысіць цэны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tender​2 [ˈtendə] n. прапано́ва;

a loan tender прапано́ва даць пазы́ку;

put out/make a tender for smth. зрабі́ць яку́ю-н. прапано́ву

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

remark​1 [rɪˈmɑ:k] n.

1. заўва́га;

make a remark зрабі́ць заўва́гу

2. ува́га; назіра́нне;

It is worthy of remark. Гэта варта ўвагі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

error [ˈerə] n. памы́лка;

minor errors нязна́чныя, дро́бныя памы́лкі;

commit an error зрабі́ць памы́лку;

in error памылко́ва;

an error message comput. памы́лка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

verbréchen

* vt

1) зрабі́ць злачы́нства

Schlímmes ~ — зрабі́ць ця́жкае злачы́нства

2) лама́ць, абло́мваць

3) правіні́цца ў чым-н.

ein Gedícht ~ — жарт. напіса́ць дрэ́нны верш

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zulíebe

j-m etw. ~ tun* — зрабі́ць што-н. дзе́ля каго́-н., зрабі́ць каму́-н. ла́ску

j-m ~ réden — размаўля́ць з кім-н. ліслі́ва [уго́дліва]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

gewíllt

a які́ ма́е наме́р (што-н. зрабіць); гато́вы (да чаго-н.)

~ sein — згаджа́цца, мець наме́р

sich ~ zéigen — мець [праяўля́ць] жада́нне (зрабіць што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Адшу́нуць ’адбегчы’ (КТС). Відаць, балтыйскага паходжання. Параўн. літ. šáuti, šaunù ’хутка бегчы’, лат. šaut, šaunù ’зрабіць хуткі рух’. Усе гэтыя балтыйскія дзеясловы спрадвечна роднасныя з прасл. sovati, sunǫti (гл. сунуць) (Мартынаў, SlW, 67).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэнатура́цыя

(фр. dénaturation)

змяненне ўласцівасцей бялку пад уздзеяннем якіх-н. рэчываў з мэтай тэхнічнага выкарыстання;

д. спірту — дабаўленне ў спірт атрутных або непрыемных на смак рэчываў, каб зрабіць яго непрыгодным для піцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)