небіткі́, ‑ая, ‑ое.

Які не разбіваецца пры ўдары, падзенні. Небіткое шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўзбро́ены, ‑ая, ‑ае.

Які не мае пры сабе зброі. Няўзброеныя людзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазраста́цца, ‑аецца; зак.

Зрасціся пры пераломах — пра многае. Паламаныя косці пазрасталіся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачу́ццевы, ‑ая, ‑ае.

Які ажыццяўляецца або ўспрымаецца пры дапамозе органаў пачуццяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадзі́р, ‑у, м.

Спец. Прадукт першага памолу зерня пры вырабе круп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераку́льны, ‑ая, ‑ае.

Які перакульваецца пры разгрузцы. Перакульны вагон. Перакульны кузаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піраме́трыя, ‑і, ж.

Спосабы вымярэння высокіх тэмператур пры дапамозе спецыяльных прыбораў.

[Ад грэч. pýr — агонь і metreō — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадубі́ць, ‑дублю, ‑дубіш, ‑дубіць; зак., што.

Апрацаваць пры дапамозе дублення, выдубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёпеленга́цыя, ‑і, ж.

Вызначэнне кірунку на перадавальную радыёстанцыю пры дапамозе радыёпеленгатара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскісля́льнік, ‑у, м.

Спец. Састаў, пры дапамозе якога робяць раскісленне металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)