ольс Нізінны альховы лес (Жучк. 1968).

□ р. Ольса, л. пр. Бярэзіпы.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ялі́на Яловы лес, ельнік (Слаўг.). Тое ж яліна́ (Зэльв. Сцяцко, Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

hunt

[hʌnt]

1.

v.t.

1) палява́ць (на зьвяро́ў); ганя́цца за кім

2)

а) аб’яжджа́ць (лес) у по́шуках зьверыны́

б) перашука́ць усю́ды, ператрэ́сьці (ха́ту) шука́ючы чаго́

3) перасьле́даваць

2.

v.i.

1) займа́цца палява́ньнем

2) дакла́дна перашука́ць

to hunt through drawers — перашука́ць у шуфля́дах

3.

n.

1) палява́ньне n.

2) удзе́льнікі палява́ньня

3) по́шукі pl. only

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Mortem timere crudelius est quam mori

Баяцца смерці ‒ горш, чым памерці.

Бояться смерти ‒ страшнее/хуже, чем умереть.

бел. Горш страху няма. Горш, калі баішся: і ліха не мінеш, і надрыжышся.

рус. Смерти бояться ‒ на свете не жить.

фр. Il ne faut pas aller au bois qui craint les feuilles (Не надо ходить в лес [тому], кто боится листьев). Il ne faut pas aller à la guerre qui craint les horions (Затрещин бояться ‒ на войну не ходить).

англ. The coward often dies, the brave but once (Трус умирает часто, смелый только раз). He that fears lives not (Трус не живёт).

нем. Wer den Tod fürchtet, verleidet sich das Leben (Кто боится смерти, отравляет себе жизнь).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

дро́вы мн Holz n -es, Hölzer; Brénnholz n -es;

збіра́ць дро́вы Brénnholz sámmeln;

сухі́я дро́вы до́бра гара́ць dürres Holz brennt gut;

◊ хто ў лес, хто па дро́вы der éine singt Dur, der ándere Moll; der éine sagt hü, der ándere hott;

налама́ць дро́ваў Dúmmheiten máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

гаро́х, -ху м. горо́х;

◊ як у сцяну́ ~хам — как об сте́ну горо́х;

за царо́м Гаро́хам — шутл. при царе́ Горо́хе;

хто ў боб, хто ў г. — кто в лес, кто по дрова́;

як г. пры даро́зе — как горо́х при доро́ге

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

моль

I сущ., ж.

1. зоол. моль;

2. перен. (мелочь) моль

II сущ., м., спец. (сплавной лес) моль м. и ж.

III сущ., м. (единица количества вещества) моль

IV прил., нескл., муз. моль;

сана́та а-м. — сона́та а-моль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

цёмны, ‑ая, ‑ае.

1. Пазбаўлены святла, асвятлення. Ночка цёмная глядзела Ды цямнейшай стала, Адна зорка мігацела, І тая прапала. Купала. Па адным, па двое, прабіраючыся цёмнымі завулкамі, дабраліся-такі дамоў. Мядзёлка.

2. Які па колеру блізкі да чорнага; проціл. светлы. Тут было глыбока, і вада мела цёмны колер ад гэтай глыбіні. Колас. — У мяне сёння другі шчаслівы дзень у жыцці... — загадкава ўсміхнулася Волька, ускінуўшы на мужа вялікія цёмныя вочы. Васілевіч.

3. перан. Невясёлы, змрочны, пануры. [Зося:] Цёмныя думкі не пакідаюць мяне ні на хвіл[іну]. Гартны.

4. перан. Які не адпавядае маралі, нормам паводзін, што ўстаноўлены грамадствам. Пасля ўчарашніх панібрацкіх адносін Яшкі з шайкай Мішкі Малыша Максім усё больш пераконваўся, што Яшка — цёмная асоба. Машара. Перш за ўсё Саўка Мільгун размашысты чалавек, шырокая натура і гультай. Гаспадаркаю ён не займаўся, гуляў, выпіваў, трохі краў і прыставаў да розных цёмных людзей. Колас. [Назарэўскі:] — Як адбылася ўся гэтая цёмная справа, я сам папрасіўся сюды паехаць. Чорны.

5. перан. Непісьменны, некультурны; адсталы. Пайшоў Антось у армію цёмным хлопцам і вырас у барацьбе да камандзіра, навучыўся грамаце, стаў камуністам. Чарнышэвіч.

6. перан. Няясны, незразумелы. Цёмны сэнс выказвання. Цёмныя месцы старажытнага рукапісу.

7. у знач. наз. цёмная, ‑ай, ж. Уст. Памяшканне для арыштаваных, карцэр. Тады па загаду пана Снядэцкага нас [сялян] схапілі, пасадзілі ў цёмную. Праз тры дні вывелі нас на вуліцу. Каваль.

•••

Цёмная вада гл. вада.

Ад цёмнага да цёмнага — з ранку да вечара.

Цёмнае царства гл. царства.

Цёмны лес для каго гл. лес.

Цёмныя сілы гл. сіла.

Як у цёмным лесе гл. лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́шча

1. Гадаваны ўчастак лісцёвага лесу каля населенага пункта; гарадскі парк (Рэч., Слаўг.).

2. Малады бярозавы лес, бярэзнік (Крыч.).

3. Могілкі (Магілёў).

□ ур. Рошча (парк) у г. Слаўгарадзе, ур. Дарахве́іхіна рошча (бярозавы і сасновы лес) каля в. Бабінавічы Арш., ур. Рошча (бярозавы і хваёвы лес) каля в. Любаны Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

рамень Вялікі балотны лес (вв. Сялецкая і Ушакі Крыч. Меер, 1786, 121, 122, «Наш край», 1926, № 8— 9 (11—12), 19). Параўн.: рамение ’лес па краю раллі’ (Сразн. III, 65).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)