Verbum

пачына́нне, ‑я, н.

Пачатая кім‑н. справа; пачын. Нагадалася, як Пракоп вось тут, у гэтым пакоі, абмяркоўваў з членамі брыгады пачынанне маскоўскіх чыгуначнікаў. Карпаў.

канкуры́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

1. Сапернічаць, змагацца з кім‑н. за лепшыя вынікі ў чым‑н.

2. Удзельнічаць у канкурэнцыі (у 2 знач.).

кіраўні́к, ‑а, м.

Той, хто кіруе кім‑, чым‑н. Класны кіраўнік. Кіраўнік гуртка. □ Ціхон Піменавіч Бумажкоў стаў выдатным гаспадарнікам, вядомым кіраўніком прамысловых прадпрыемстваў. Чорны.

заміры́цца, ‑міруся, ‑мірышся, ‑мірыцца; зак., з кім-чым.

Разм. Заключыць мір; памірыцца. Скончылася грамадзянская вайна, замірыліся з Польшчай; людзі прыступілі да мірнай працы. Пальчэўскі.

засупярэ́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Разм. Пачаць супярэчыць. // Не пагадзіўшыся з кім‑, чым‑н., выказаць пярэчанне. — Шторм пачынаецца, сынок, — засупярэчыла маці, — нельга цяпер. Кулакоўскі.

выклю́чнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць выключнага, незвычайнасць. Выключнасць выпадку.

2. Наяўнасць лепшых якасцей у каго‑н. у параўнанні з іншымі; перавага над кім‑н.

пустава́та,

1. Прысл. да пуставаты.

2. безас. у знач. вык. Не поўнасцю запоўнена кім, чым‑н. Была вясна, было пуставата на градах. М. Стральцоў.

сазвані́цца, ‑званюся, ‑звонішся, ‑звоніцца; зак.

Дамовіцца з кім‑н., пазваніўшы яму па тэлефоне. Андрыян сазваніўся з абкомам, дабіўся, што калгасу дапамаглі з фуражом. Марціновіч.

упаўнава́жанне, ‑я, н.

У выразе: па ўпаўнаважанню каго-чаго — на падставе дадзеных кім‑н. паўнамоцтваў, даверанасці. Па ўпаўнаважанню народнага кантролю камісія праверыла выдаткаванне сродкаў.

фліртава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., з кім і без дап.

Займацца фліртам. Што падумаў бы старшыня: даследчык прыехаў сюды навукай займацца ці фліртаваць. Гроднеў.