multiply [ˈmʌltɪplaɪ] v.

1. мно́жыць, памнажа́ць; 2 multiplied by 3 is/equals/makes 6. Два памножанае на тры раўняецца шасці́.

2. павялі́чваць; павялі́чвацца;

Every time he multiplied his demands. Кожны раз ён павялічваў свае патрабаванні.

3. размнажа́цца, размно́жвацца;

Rabbits multiply rapidly. Трусы хутка размнажаюцца.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gulp​2 [gʌlp] v.

1. (down) глыта́ць (прагна або хутка);

He gulped down his breakfast and ran to school. Ён праглынуў снеданне і пабег у школу.

2. (in) глыну́ць паве́тра; задыхну́цца (ад здзіўлення або хвалявання)

gulp back [ˌgʌlpˈbæk] phr. v. стры́мліваць (хваляванне); глыта́ць (слёзы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

arrange [əˈreɪndʒ] v.

1. арганізо́ўваць, нала́джваць, ла́дзіць;

The party was arranged quickly. Вечарыну хутка арганізавалі.

2. сістэматызава́ць, пара́дкаваць, упарадко́ўваць; уладко́ўваць, прыво́дзіць да ла́ду;

The books were arranged alphabetically. Кнігі былі ўпарадкаваны па алфавіце.

3. mus. рабі́ць аранжыро́ўку

4. дамаўля́цца;

as arranged як дамо́ўлена

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

uporać się

upora|ć się

зак. даць рады чаму; управіцца, справіцца з чым; пераадолець што;

prędko ~ła się z robotą — яна хутка ўправілася з працай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ганя́ць

1. tréiben* vt, jágen vt;

ганя́ць жывёлу на па́шу das Vieh auf die Wéide tréiben*;

2. перан разм (рабіць што-н хутка) hétzen vi, schnell máchen;

3. разм (даваць частыя даручэнні) méhrmals schícken;

◊ ганя́ць саба́к fáulenzen vi, herúmschlendern vi (s), sich herúmtreiben*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

саката́ць

1. (пра курыцу) gáckern; zírpen vi (пра насякомых); schwátzen vi, kréischen vi (пра сароку);

2. часта стукаць, страляць) разм knáttern vi; ráttern vi; prásseln vi;

кулямёт саката́ў безупы́нна das Maschínengewehr rátterte únaufhörlich;

3. разм (хутка, не сціхаючы, гаварыць) pláppern vi, schwátzen vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Пы́хаць (пы́хаті) ’пырскаць, апырскваць’ (беласт., Сл. ПЗБ), ’часта, моцна дыхаць’ (Нас., Гарэц.), ’бухаць (пра агонь, полымя), абдаваць гарачынёй’ (Нас., ТСБМ), ’выяўляць моцнае пачуццё, гневацца’ (Нас., ТСБМ), пы́хнуць ’хутка знікнуць; пачырванець’ (Бяльк.), ’хутка узняцца’ (Ян.), пы́хнуті ’ўдарыць’ (беласт., Сл. ПЗБ), пых — выклічнік, імітуючы раптоўнае узгаранне, пачырваненне (Нас., мсцісл., Нар. лекс.), сюды ж пы́хаўка ’морда, мыса’ (ушац., Нар. лекс.), укр. пиха́ти ’пыхцець’, рус. пыха́ть, пы́хать ’гарэць, палаць; курыць’, н.-луж. pychaś ’цяжка дыхаць’, славен. píhati ’дуць, раздуваць агонь’, харв. чак. pȉhȁt ’цяжка дыхаць, сапці’, балг. пи́хам ’цяжка дыхаць’, ст.-слав. пыхати ’тс’. Прасл. *pyxati ’дуць, дыхаць’, ітэратыў да *pъxati, параўн. балг. пъ́хам ’храпець’ (гл. пхаць, піхаць), Бязлай, 3, 34; БЕР, 5, 268; чаргуецца з *puxati (гл. пухаць). Гл. таксама Фасмер, 3, 421; Шустар-Шэўц, 2, 1196–1197; Чарных, 2, 88 (рэканструюе старое значэнне ’надувацца; адчувацца’); Глухак, 511 (узводзіць да і.-е. *pū‑s‑).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Туры́ць ‘гнаць, прымушаць хутка рабіць што-небудзь, імчаць’ (ТСБМ, Нас., Некр. і Байк., Гарэц., Бяльк., Яўс., Ласт., ТС, Варл., Волк., Растарг.), ‘гнаць, штурхаць’ (Вушац. сл.), ‘везці нешта грувасткае’ (ТСБМ, Кал.), ‘бязмэтна траціць, раскідаць’ (Растарг.), ту́рыць (ту́рытсь) ‘прымушаць, паганяць’ (Шпіл.), ‘гнаць (пра самагонку)’ (Зайка Кос.), ту́ріць ‘рабіць нешта непрыстойнае’: культура — дзе стаіць, там і туря (ветк., Palaeoslavica, 23, 1, 173), туры́ты ‘гнаць’ (Сл. Брэс., Арх. Вяр.; драг. З нар. сл.), туры́цца ‘гнацца, бегчы следам, даганяючы’ (Рэг. сл. Віц.). Параўн. укр. ту́ри́ти ‘гнаць, выганяць’, рус. тури́ть ‘падганяць, гнаць, пудзіць’, польск. дыял. turać ‘абарочваць, каціць’, каш. tuřëć ‘хутка ехаць’, серб., харв. tȕřiti ‘штурхаць, піхаць, класці’, славен. túrati ‘піхаць, тузаць’, макед. тури ‘пакласці, паставіць’, балг. ту́рям ‘ставіць, класці’. Прасл. *turiti і *turati ‘піхаць, паганяць, гнаць’ без пэўнай далейшай этымалогіі (SEK, 5, 181); паводле Глухака (645), узыходзіць да і.-е. *tour‑, няпэўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зеленава́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Злёгку зялёны (у 1, 2 знач.); з зялёным адценнем. Зеленаватыя вочы ўмеюць быць злымі і строгімі, хоць сам старшыня чалавек не злы. Колас. З мора насустрач нам адна за другой коцяцца ўзнятыя ветрам зеленаватыя хвалі. Галавач.

2. Недаспелы, зялёны. Жыта пачало хутка даспяваць. Толькі ў нізінах яно было зеленаватым. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замча́ць і заімча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

1. каго-што. Мігам даставіць каго‑, што‑н. куды‑н. Панукі конік не чакае, І сам ён рыссю запускае, Як бы спяшаецца дамоў Замчаць сваіх гаспадароў. Колас.

2. Хутка ідучы, едучы, апынуцца дзе‑н. Паслухмяная трохтонка магла імчаць дзень і ноч і заімчаць хоць на край свету. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)