verdéutschen

vt

1) пераклада́ць на няме́цкую мо́ву

2) замяня́ць заме́жнае сло́ва няме́цкім (у нямецкім тэксце)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

éinlösen

vt

1) выкупля́ць

2) аплаці́ць (вэксаль)

3) выруча́ць (пра даходы)

sein Wort ~ — стрыма́ць сло́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

końcowy

końcow|y

1. канцавы; апошні;

stacja ~a — канцавая станцыя;

2. канчатковы, заключны;

przemówienie ~e — заключнае слова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zabierać

незак.

1. komu co адбіраць; забіраць у каго што;

2. браць;

zabierać głos — браць слова; выступаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zagadać

зак.

1. kogoразм. загаварыць, пачаць гаварыць з кім;

2. загаварыць каго; не даць слова сказаць каму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

compound

I [ˈkɑ:mpaʊnd]

1.

adj.

1) склада́ны

2) Gram.

а) склада́нае сло́ва

б) склада́на-злу́чаны сказ

2.

n.

1) су́месь f.

2) Chem. злучэ́ньне n.

3) склада́нае сло́ва

3.

v.

1) злуча́ць

2) ускладня́ць

to compound the problem — ускладні́ць прабле́му

II [ˈkɑ:mpaʊnd]

n.

гру́па буды́нкаў, ко́мплекс -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

кане́чне

1. пабочн. слова gewíss, natürlich; sélbstverständlich;

2. часц natürlich; und ob;

кане́чне, што за пыта́нне! das ist doch klar!, kéine Fráge!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кантэ́кст

(лац. contextus = злучэнне, сувязь)

закончаная ў сэнсавых адносінах частка тэксту, якая дазваляе ўдакладніць значэнне кожнага слова, што ў яго ўваходзіць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

чэ́сны, ‑ая, ‑ае.

1. Праўдзівы, прамы і добрасумленны. Але Зайкін, чалавек чэсны, бачыў Новікава наскрозь і не паспагадаў яму. Дуброўскі. Слаўны хлопец, гэты Мікола. Сапраўдны таварыш. І чалавек чэсны. Савіцкі. // Прасякнуты праўдзівасцю, добрасумленнасцю. Чэсныя намеры. Чэсная праца. // Атрыманы ў выніку добрасумленных паводзін, адносін. Чэсны заробак.

2. Справядлівы, бездакорны ў маральных адносінах. Чэснае імя. □ [Чарнавус:] Учора, лёг, як чэсны савецкі грамадзянін, а сягоння ўстаў, бачу — нешта няладнае. Крапіва.

3. Маральна чысты, цнатлівы. [Валянціна Васільеўна:] — І Антось не вінаваты. Я чэсная перад ім, як анёл. Гроднеў.

•••

Чэснае слова гл. слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадушы́, выкл.

Разм. Ужываецца для падмацавання чаго‑н., для запэўнення ў чым‑н.; блізкае па значэнню да слова «далібог». [Пан Кузель] просіць грамадзян не абурацца, бо ён, бядак, мае такі непрыемны загад [арыштаваць бацьку], хоць сам, дадушы, не хацеў бы... Таўлай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)