Ску́ра ‘верхняе покрыва цела чалавека і жывёлы’, ‘вырабленая шкура жывёлы’ (Нас., ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Касп., Сл. ПЗБ, ТС, ЛА, 3). Ва ўсходнеславянскіх помніках скура з’яўляецца пасля XVI ст., да XV ст. — ст.-бел. скора (Ст.-бел. лексікон). З прычыны наяўнасці ‑у‑ лічыцца запазычаннем з польск. skóra (Карскі, Белорусы, 146; Цвяткоў, Запіскі, 2, 1, 56), таксама як чэш. дыял. skura і рус. шкура (Махэк₂, 547; Фасмер, 4, 451). Польскае слова, як і формы з каранёвым ‑о‑ (гл. скорка) працягваюць прасл. *skora, вытворнае ад і.-е. *(s)ker‑ ‘рэзаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каратэ́

(яп. karate = літар. голымі рукамі)

спартыўная барацьба, якая выкарыстоўвае прыёмы японскай сістэмы самаабароны без зброі, што заснаваны на ўдарах рукамі і нагамі па найбольш уразлівых месцах цела саперніка.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ashes

1) по́пел -у m.

hot ashes — пры́сак -у m.

2) це́ла нябо́жчыка, аста́нкі, парэ́шткі pl. only; тло n., прах -у m.; пыл -у m.

to turn to dust and ashes — рассы́пацца ў пыл, спарахне́ць

3) руі́ны pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

aspiration

[,æspəˈreɪʃən]

n.

1) імкне́ньне n., мо́цнае жада́ньне; амбі́цыя f.

2) удыха́ньне n.; уды́х -у m., дыха́ньне n.

3) прыдыха́ньне n., прыдыха́льны гук

4) Med. асьпіра́цыя f., высо́сваньне ва́дкасьці ці паве́тра з по́ласьці це́ла

5) усмо́ктваньне, прысмо́ктваньне, сса́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

банда́ж

(фр. bandage)

1) спецыяльны пругкі пояс для падтрымання сценак жывата або іншых частак цела ў патрэбным становішчы;

2) металічны вобад на колах паравозаў, частках машын для павелічэння іх трываласць

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

извле́чь сов.

1. (достать) даста́ць; вы́цягнуць; вы́няць;

извле́чь пу́лю из те́ла вы́няць (даста́ць) ку́лю з це́ла;

извле́чь меч из но́жен вы́цягнуць (вы́няць) меч з но́жан;

2. (материалы, цитаты) вы́браць;

3. (добыть) здабы́ць;

4. (получить, приобрести) атрыма́ць;

5. мат. здабы́ць;

извле́чь ко́рень здабы́ць ко́рань; см. извлека́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ага́мы

(лац. agamidae)

сямейства яшчарак, якое ў сусветнай фауне налічвае каля 300 відаў; вядуць наземны, скальны або надрэўны спосаб жыцця, многія здольныя змяняць афарбоўку цела.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

антыферамагнеты́зм

(ад анты- + ферамагнетызм)

магнітны стан рэчыва, пры якім элементарныя магніцікі яго суседніх часціц арыентаваны насустрач адзін другому, што абумоўлівае малую намагнічанасць цела ў цэлым.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

каэфіцые́нт

(лац. coefficiens, -ntis = які ўтварае)

1) лікавы множнік у алгебраічным выразе;

2) велічыня, якая колькасна вызначае якую-н. уласцівасць фізічнага цела (напр. к. цеплаправоднасці).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кранія́льны

(ад гр. kranion = чэрап)

анат. чарапны, галаўны, размешчаны на падоўжнай восі цела чалавека або жывёлы бліжэй да галавы (пра які-н. орган); проціл. каудальны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)