bedfast

[ˈbedfæst]

adj.

ця́жка хво́ры, прыкава́ны да ло́жка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wild fire

вялі́кі пажа́р (які́ ця́жка патушы́ць)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пада́нне ср. преда́ние, сказа́ние;

◊ п. све́жае, але паве́рыць ця́жка — свежо́ преда́ние, а ве́рится с трудо́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непрыкме́тны і непрыме́тны, -ая, -ае.

1. Такі, які цяжка заўважыць, прыкмеціць; нязначны.

Непрыкметная крынічка.

Прайсці непрыметна (прысл.).

2. Які не вылучаецца сярод іншых.

Н. чалавек.

|| наз. непрыкме́тнасць, -і, ж. і непрыме́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нераспазнава́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, які цяжка адрозніць ад другога, вельмі падобны, аднолькавы. Нераспазнавальныя рысы аблічча.

2. Такі, які цяжка, немагчыма разгледзець, распазнаць. Нераспазнавальныя адценні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gabble​1 [ˈgæbl] n.

1. ху́ткая гаво́рка, яку́ю ця́жка зразуме́ць; лапата́нне

2. го́гат (гусей)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dyszeć

dysz|eć

незак.

1. цяжка дыхаць; сапці, пыхцець;

~ał ciężko — ён цяжка соп;

2. дыхаць; патыхаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нястры́мны, -ая, -ае.

1. Які немагчыма стрымаць, утрымаць.

Н. натоўп.

Н. смех.

2. Незвычайна моцны ў сваім праяўленні.

Нястрымнае жаданне працаваць.

3. Такі, што цяжка вытрымаць; нясцерпны, невыносны.

Н. боль.

|| наз. нястры́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ой і ой-ой-о́й, выкл.

1. Выражае спалох, здзіўленне, боль.

2. Узмацняе слова, да якога прымыкае адно або разам з займеннымі словамі «як», «які» (разм.).

Жылося ой як цяжка.

Нялёгка было, ой нялёгка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́ўзкі, -ая, -ае (разм.).

1. Зусім гладкі, які не стварае трэння і на якім цяжка ўтрымацца; слізкі.

Коўзкая сцежка.

2. Які мае гладкую паверхню і рухаецца шляхам слізгання.

Коўзкія санкі.

|| наз. ко́ўзкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)