недастатковая дзейнасць органа, тканкі, сістэмы, якая можа парушыць дзейнасць арганізма. Напр., гіпафункцыя шчытападобнай залозы садзейнічае развіццю мікседэмы.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
энта́льпіяэнтальпі́я
(ад гр. enthalpo = награваю)
тэрмадынамічная функцыя, роўная суме ўнутранай энергіі і здабытку аб’ёму на ціск.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Ве́хатнік ’хвошч зімуючы, Equisetum hiemale L.’ (віц., Кіс., Крывіч, 4, 1923; Інстр. II). Вузкарэгіянальнае ўтварэнне ад вехаць (гл.) пры дапамозе суф. ‑нік; функцыя Nomen instrumenti вызначальнай асновы пры гэтым перайшла ў Nomina agentis; параўн. вехаць ’скрутак саломы, травы, хвашчу, які выкарыстоўваўся замест анучы для мыцця посуду, мэблі’ → ’хвошч, з якога робіцца гэты скрутак’. Параўн. таксама вехаць ’хвошч’ = хвашча́нка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
derivative
[dɪˈrɪvətɪv]1.
adj.
1) Ling. вытво́рны (сло́ва)
2) Math. вытво́рны (фу́нкцыя)
3) неарыгіна́льны
2.
n.
вытво́рнае ад агу́льнага, дэрыва́т -у m. (сло́ва, хімі́чнае рэ́чыва)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гіпафу́нкцыя
(ад гіпа- + функцыя)
недастатковая дзейнасць якога-н. органа, тканкі, сістэмы, што прыводзіць да парушэння жыццядзейнасці арганізма (проціл.гіперфункцыя).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гіперфу́нкцыя
(ад гіпер- + функцыя)
празмерная дзейнасць якога-н. органа, тканкі, сістэмы, што прыводзіць да парушэння жыццядзейнасці арганізма (проціл.гіпафункцыя).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ГРЫН
(Green) Джордж (14.7.1793, Снейнтан, цяпер у межах г. Нотынгем, Вялікабрытанія — 31.3.1841),
англійскі матэматык. Самастойна вывучаў матэматыку, потым скончыў Кембрыджскі ун-т (1837). Навук. працы па матэм. фізіцы. Развіў тэорыю электрычнасці і магнетызму, увёў паняцце патэнцыялу, устанавіў сувязь паміж інтэграламі па аб’ёме і па паверхні, што абмяжоўвае гэты аб’ём (гл.Грына формулы), вывеў асн. ўраўненне тэорыі пругкасці. Яго імем названа т.зв.функцыя распаўсюджвання (гл.Грына функцыя).
Літ.:
Стройк Д.Я. Краткий очерк истории математики: Пер. с нем. М., 1969.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
function
[ˈfʌŋkʃən]1.
n.
1)
а) дзе́яньне n.; прызначэ́ньне n.
б) абавя́зак -ку m., абавя́зкі pl.; прафэ́сія f.
2) грама́дзкая ўрачы́стасьць або́ збо́рка
3) Math.фу́нкцыяf.
2.
v.i.
дзе́яць, працава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
эйкана́л
(ад гр. eikon = адлюстраванне)
функцыя, якая вызначае даўжыню аптычнага шляху паміж двума адвольна выбранымі пунктамі, адзін з якіх належыць прасторы прадметаў, другі — прасторы адлюстраванняў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
БАРАБА́ННАЯ ПЕРАПО́НКА,
тонкая, эластычная мембрана ў вуху наземных пазваночных жывёл і чалавека. Аддзяляе вонкавы слыхавы праход ад барабаннай поласці. Гал.функцыя — перадача гуку і яго ўзмацненне. Гукавыя хвалі, дасягаючы барабаннай перапонкі, надаюць ёй ваганне, якое праз слыхавыя костачкі перадаецца ўнутранаму вуху.