МВФ (Міжнародны валютны фонд) Internationaler Währungsfonds (IWF; французскае: Fonds Monétaire International, FMI)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

басту́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад баставаць.

2. у знач. наз. басту́ючы, ‑ага, м. Удзельнік забастоўкі. Збор сродкаў у фонд бастуючых.

3. Дзеепрысл. незак. ад баставаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зяме́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да зямлі ​1 (у 5 знач.), звязаны з ёй. Зямельны ўчастак. Зямельны фонд.

2. Які мае адносіны да землеўладання, да землекарыстання. Зямельная рэнта. Зямельная рэформа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fund​1 [fʌnd] n.

1. запа́с

2. фонд

3. капіта́л, сро́дкі;

I’m short of funds. У мяне малавата сродкаў/грошай.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

галада́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад галадаць.

2. у знач. наз. галада́ючы, ‑ага, м.; галада́ючая, ‑ай, ж. Той (тая), хто галадае. Спектакль ставіўся ў фонд дапамогі галадаючым. Вітка.

3. Дзеепрысл. незак. ад галадаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pension [ˈpenʃn] n. пе́нсія;

the old age pension пе́нсія па ўзро́сце;

live on a pension жыць з пе́нсіі;

a pension fund пенсі́йны фонд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пул, ‑а, м.

1. Адна з форм капіталістычнай манаполіі, пры якой прыбытак усіх удзельнікаў наступае ў агульны фонд і размяркоўваецца паміж імі ў загадзя намечаных прапорцыях.

2. Кааператыўная арганізацыя фермераў Канады, ЗША і Аўстраліі для збыту сельскагаспадарчай прадукцыі, асабліва пшаніцы. Пшанічны пул.

[Ад англ. pool — агульны кацёл.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pool​2 [pu:l] v. аб’ядно́ўваць у агу́льны фонд; збіра́ць гро́шы/інфарма́цыю для агу́льнага карыста́ння;

pool interests дзейнічаць ра́зам;

pool money скла́двацца (каб купіць што-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

літарату́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да мастацкай літаратуры. Літаратурная спадчына. Літаратурны твор. // Які мае адносіны да вывучэння літаратуры, літаратур. Літаратурны гурток. Літаратурны інстытут. // Які мае адносіны да якога‑н. твора мастацкай літаратуры, узяты з якога‑н. твора мастацкай літаратуры. Літаратурны вобраз. Літаратурны герой.

2. Які звязаны са стварэннем мастацкіх, крытычных і публіцыстычных твораў. Літаратурная праца. □ Літаратурная дзейнасць Змітрака Бядулі пачалася ў пачатку дваццатага стагоддзя. Каваленка.

3. Які мае адносіны да літаратараў; пісьменніцкі. Літаратурнае асяроддзе.

4. Які адпавядае нормам, замацаваным у пісьменнасці, літаратуры. Літаратурны стыль. Літаратурнае вымаўленне.

•••

Літаратурнае чытанне гл. чытанне.

Літаратурная мова гл. мова.

Літаратурны фонд гл. фонд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odznaczeniowy

[od-znaczeniowy]

1. ордэнскі;

2. узнагародны;

fundusz odznaczeniowy — прэміяльны фонд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)