кінаархі́ў

(ад кіна- + архіў)

установа, у якой захоўваюцца кінафільмы і кінаматэрыялы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прадстаўні́цтва, ‑а, н.

1. Выкананне абавязкаў прадстаўніка. Судовае прадстаўніцтва.

2. Наяўнасць прадстаўнікоў ад якой‑н. арганізацыі ў органах кіравання, на з’ездах і пад.

3. Установа, якая выконвае чые‑н. даручэнні, абараняе чые‑н. інтарэсы. Дыпламатычнае прадстаўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́мер-кале́гія

(ням. Kammerkollegium)

заснаваная Пятром і установа, якая ведала дзяржаўнымі даходамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фільматэ́ка

(ад фільм + -тэка)

1) збор кінастужак;

2) установа, дзе захоўваюцца фільмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

medical

[ˈmedɪkəl]

1.

adj.

1) мэды́чны, мэдыцы́нскі (дапамо́га, устано́ва, факультэ́т)

2) лячэ́бны, мэдыцы́нскі (прэпара́т)

2.

n., informal

мэдыцы́нскі экза́мэн

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

камендату́ра

(ням. Kommandantur)

установа, якую ўзначальвае камендант гарнізона, а таксама памяшканне гэтай установы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ве́дамства ж. Behörde f -, -n, Amt n -(e)s, Ämter; Verwáltungsdienststelle f -, -n (установа)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бі́ржа

(рус. биржа, ад ням. Börse)

установа, дзе заключаюцца фінансавыя і гандлёвыя здзелкі;

фондавая б. — рынак каштоўных папер;

валютная б. — установа, дзе ажыццяўляецца купля-продаж валюты;

б. працы — пасрэдніцкая ўстанова па найму рабочых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Тэлебача́нне ‘трансляцыя рухомых відарысаў, тэлевізія’, ‘установа, што перадае тэлевізійныя праграмы’ (ТСБМ, Мова Сен.). Калька з рус. телеви́дение ‘тс’, што, у сваю чаргу, з’яўляецца паўкалькай з франц. télévision або англ. television ‘тс’, т. зв. еўрапеізмаў-гібрыдаў, утвораных на аснове грэч. τῆλε ‘далёка’ і лац. visio ‘выява, бачанне’ ў пачатку XX ст. (Арол, 4, 54; ЕСУМ, 5, 538). Гл. тэле- і бачыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гара́нт

(фр. garant)

дзяржава, установа або асоба, якая дае гарантыю ў чым-н.; паручыцель.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)