sceptre [ˈseptə] n. скі́петр;

hold/weild the sceptre улада́рыць;

lay down the sceptre адмо́віцца ад вярхо́ўнай ула́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

папі́зм, ‑у, м.

1. Рэакцыйная плынь, якая прапагандуе ўстанаўленне палітычнай улады рымскага папы.

2. Тое, што і каталіцызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манархі́зм, ‑у, м.

1. Сістэма адзінаўладства; манархія.

2. Рэакцыйны палітычны напрамак, які прызнае манархію адзінай формай дзяржаўнай улады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пярна́ч, пернача, м.

Гіст. Старажытная зброя або знак улады: булава, галоўка якой мае выгляд пёраў стралы. Атаманскі пярнач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

president-elect

[,prezɪdəntɪˈlekt]

n.

абра́ны прэзыдэ́нт (які́ яшчэ́ не пераня́ў ула́ды)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

манархі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік манархізму. Ашалелы манархіст, .. [Ланской] змагаўся за абсалют улады больш ўтрапёна, чым самі ўладары. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ambition [æmˈbɪʃn] n.

1. імкне́нне;

have great ambitions мець вялі́кія памкне́нні

2. амбі́цыя; славалю́бства; пра́гнасць да сла́вы/ула́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

by-law [ˈbaɪlɔ:] n.

1.BrE пастано́ва о́рганаў мясцо́вай ула́ды

2. AmE зако́н або́ пра́віла клу́ба ці фі́рмы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мяце́ж, мяцяжу, м.

Стыхійнае ўзброенае паўстанне. Народны мяцеж. Салдацкі мяцеж. // Узброенае паўстанне ў выніку змовы супроць існуючай улады. Контррэвалюцыйны мяцеж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раялі́ст

(фр. royaliste)

прыхільнік каралеўскай улады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)