пярна́ч, пернача, м.
Гіст. Старажытная зброя або знак улады: булава, галоўка якой мае выгляд пёраў стралы. Атаманскі пярнач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)