Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
preoccupy
[priˈɑ:kjəpaɪ]
v.
1) ца́лкам захапля́ць ува́гу, ду́мкі
2) займа́ць загадзя́(напр. ме́сца)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
uwzględnienie
н. улік; прыняцце пад увагу;
z ~m — з улікам;
zasługujący na uwzględnienie — які заслугоўвае быць узятым пад увагу (у разлік)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ілюзі́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ілюзіі.
•••
Ілюзійнае мастацтва — эстрадна-цыркавы жанр, які заключаецца ў паказе нумароў, заснаваных на падмане зроку або на ўменні артыста своечасова адцягнуць ад чаго‑н. увагу гледачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
запыні́цьсов., разг.
1. задержа́ть, останови́ть;
з. рух — задержа́ть (останови́ть) движе́ние;
з. развіццё — останови́ть разви́тие;
2. (сосредоточить) останови́ть;
з. ува́гу — останови́ть внима́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падрабя́знасцьж.
1. подро́бность; дета́льность; простра́нность; см. падрабя́зны;
2. подро́бность; дета́ль, ча́стность;
звярта́ць ува́гу на ~ці — обраща́ть внима́ние на подро́бности (дета́ли, ча́стности)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падкрэ́слены, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад падкрэсліць.
2.узнач.прым. На які хочуць звярнуць увагу. Карызну здалася гэтая далікатнасць занадта паспешнай, падкрэсленай.Зарэцкі.Гаворка зрабілася адразу нейкай падкрэсленай і халаднаватай.Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
геолаг. Акад. (1853), ганаровы чл. (1866) Пецярбургскай АН. Праф. Дэрпцкага (г. Тарту) ун-та. У 1841—76 працаваў у Расіі. Вывучаў ледавікі, геал. будову, карысныя выкапні, землетрасенні Каўказа і Ірана. Адзін з першых звярнуў увагу на хімізм горных парод і значэнне палявых шпатаў у складзе вывергнутых парод.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ГІПЕ́РБАЛА
(ад грэч. hyperbolē перабольшанне),
мастацкі прыём, заснаваны на рэзкім перабольшанні асобных рыс чалавечага характару, уласцівасцей прадмета ці з’явы з мэтай завастрыць на іх увагу чытача. Пашырана ў фальклоры, асабліва ў казках і легендах. Гіпербалу часта выкарыстоўваюць у творах рамантычнай л-ры з мэтай стварэння незвычайных характараў і падзей, узмацнення іх маст. выразнасці. Процілеглы гіпербале стылістычны прыём — літота.