перахвалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.

1. Перажыць моцнае хваляванне, моцна ўсхвалявацца. [Барыс:] — Я столькі перадумаў, столькі перахваляваўся за гэтыя гады. Пальчэўскі. [Святлана] так с’гамілася, так перахвалявалася, бедная, што ледзь трымалася на нагах. Кулакоўскі.

2. Перастаць хвалявацца. Антон ужо неяк перахваляваўся, адагнаў усе сумненні і пайшоў да Наталлі з думкай, што зараз убачыць яе. Ракітны.

3. Пахвалявацца — пра ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угле́дзець

1. (заўважыць, убачыць) (be)mérken vt, ánmerken vt, wáhrnehmen* аддз. vt erblícken vt, sehen* vt;

2. (дагледзець, упільнаваць) áufpassen vi, Acht gében* (каго-н., што-н. auf A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

glance

[glæns]

1.

n.

1) бе́глы по́зірк; по́гляд -у m.

2) бліск -у m., блі́сканьне, зіхаце́ньне n.

2.

v.i.

1) пазіра́ць; загляда́ць

2) блі́скаць, зіхаце́ць

3) адбіва́цца (пра гук, про́мень)

3.

v.t.

1) кі́даць бе́глы по́зірк

2) уба́чыць мімахо́дзь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паглядзе́ць

1. (каб разглядзець, убачыць) hínsehen* vi; ánblicken vt; éinen Blick wérfen* (на каго, на што-н. auf A);

2. (панаглядаць) áufpassen vi (за кім-н., чым-н. auf A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Таска́ ’туга’ (пух., Сл. ПЗБ), таскава́ць ’тужыць па кімсьці без надзеі ўбачыцца’ (Пятк. 2), тоскова́ць ’тужыць, нудзіцца’ (ТС), таскава́ць ’тужыць, сумаваць’ (Ласт.). Укр. то́ска́ ’туга, сум’, рус. тоска́ ’тс’, стараж.-рус. тъска ’туга, неспакой’, тоска ’тс’, польск. tęsknić ’вельмі хацець убачыць кагосьці, дасягнуць чагосьці’, ст.-польск. tesknąć ’смуткаваць’, чэш. tesknit ’тс’, славац. teskniť ’тс’. Прасл. *tъska ’туга, сум’ адпавядае і.-е. *tus‑/*teus‑ ’апаражняць, спусташаць’; формы з ‑n‑ вытворныя ад *tъsknъ ’сумны, тужлівы’. Індаеўрапейскімі адпаведнікамі лічаць літ. taučiù, taũsti ’тужыць’, tautà ’туга’ (Фасмер, 4, 88; ЕСУМ, 5, 609; Борысь, 632).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

угляде́ть сов.

1. (увидеть) уба́чыць, угле́дзець;

2. (устеречь) разг. упільнава́ць, дагле́дзець (каго, што);

ра́зве за всем угляди́шь? хі́ба за ўсім упільну́еш?;

за ним не угляди́шь яго не ўпільну́еш.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усмотре́ть сов.

1. уба́чыць, угле́дзець;

2. (устеречь) дагле́дзець, упільнава́ць (каго, што);

за всем сра́зу не усмо́тришь за ўсім адра́зу не дагле́дзіш;

за ним не усмо́тришь яго́ не ўпільну́еш.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ручы́цца, ру́чыцца; незак.

Разм.

1. Весціся; добра гадавацца, пладзіцца. Даніла — хлопец станавіты, Марына — болей бы такіх. Пайшло дабро ручыцца ў іх. Колас. А каты Заблоцкім ручацца .. От каб гэтак, як каты, авечкі ручыліся. Калюга. Як гаспадар каля жывёлы мучыцца, то жывёла ручыцца. Прыказка.

2. (звычайна з адмоўем). Удавацца, шанцаваць; надарацца. Убачыць усё хацеў Ахрэма, ды ніяк не ручылася сустрэча. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заспе́ць

1. (паспець убачыць) (noch) ántreffen* vt; (noch) vórfinden* vt;

2. (злавіць на чым-н.) ertáppen vt, erwíschen vt;

заспе́ць зняна́цку überrúmpeln vt;

заспе́ць на ме́сцы злачы́нства auf fríscher Tat [in flagránti] ertáppen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пахваля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак., чым і з дадан. сказам.

Разм. Хваліцца, выхваляцца. — З нашага калодзежа вада заўсёды смачная, — пахваляўся ў сваю чаргу бацька. Сабаленка. Атуленыя садамі і таполямі, дамы стаялі абапал шашы, як бы пахваляліся сваёй прыгажосцю, запрашалі да хатняй цеплыні. Лупсякоў. Заўтра ён, Барашкін, прыйдзе на працу ў гэты цэх, і зноў убачыць сваіх сяброў, і будзе зноў пахваляцца, якая ў яго слаўная дачка. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)