Мача́лка ’мачанка’ (беласт., Сл. ПЗБ), тур. моча́лка ’тс’ (ТС) — у выніку кантамінацыі лексем мачала і мачанка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ту́ркнуць ‘затрубіць у вуха «турр!»’ (Касп.), ‘крыкнуць «тур-р-р» у вуха’ (зэльв., Нар. словатв.). Гукапераймальны дзеяслоў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бу́кча Глыбокае месца ў рацэ; затока (Жытк.).

в. Букча Лельч., Тур.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

round1 [raʊnd] n.

1. тур; эта́п; ра́ўнд;

the final round фіна́л;

the next round of peace talks чарго́вы ра́ўнд мі́рных перамо́ў;

the second round of voting in the election другі́ тур галасава́ння на вы́барах

2. цыкл; се́рыя;

a round of duties ко́ла абавя́зкаў;

the daily round штодзённыя спра́вы

3. BrE лу́стачка, скі́бачка (хлеба)

4. чарго́вая по́рцыя спіртно́га;

They had another round. Яны выпілі яшчэ па адной.

5. вы́бух (апладысментаў)

6. круг; акру́жнасць; ко́льца;

A cucumber was sliced into rounds. Агурок быў нарэзаны на кольцы.

do/go the rounds BrE цыркулява́ць (пра чуткі, плёткі, весткі і да т.п.); перахо́дзіць з ву́снаў у ву́сны;

in the round аб’ёмны; ба́чны з усі́х бако́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Tour

[tu:r]

f -, -en

1) пае́здка; прагу́лка; падаро́жжа

ine ~ mchen — зрабі́ць прагу́лку [пае́здку]

2) тэх. тур, абаро́т

auf hhe ~en kmmen* — дабі́цца вялі́кай ко́лькасці абаро́таў

auf vllen ~en rbeiten — працава́ць на по́ўную магу́тнасць (тс. перан.)

3) тур (у танцах, шахматах і г.д.)

jetzt bin ich an der ~ — цяпе́р мац чарга́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

бахча́

(тур. bahča, ад перс. bachče = садзік)

пóле, на якім растуць гарбузы, кавуны, дыні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вілае́т

(тур. vilâyet, ад ар. vilija = кіраваць)

адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Турцыі, Алжыры, Тунісе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

калка́н

(тур. kalkan)

рыба атрада камбалападобных, якая водзіцца пераважна ў Чорным і Адрыятычным морах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́бза

(укр. кобза, ад тур. kopuz = аднаструнная гітара)

старадаўні ўкраінскі струнна-шчыпковы музычны інструмент.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

корд1

(польск. kord, ад венг. kard < тур. kard < перс. kārd)

гіст. кароткі меч.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)