трыхо́рд
(ад гр. tri = трох + -хорд)
гукарад з трох гукаў у межах тэрцыі або кварты.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Трох-трох — калі нехта папраўляе ношку (вязку галля, закручанае дзіця), якая спаўзла (полац., Нар. лекс.), трёх‑трёх — пра трасенне (Юрч. СНЛ), пра язду трушком (мсцісл., Нар. лекс.). Гукаперайманні, апакопа асновы дзеяслова трохаць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абсцы́са, ‑ы, ж.
Спец. Адна з трох каардынат, якая паказвае месцазнаходжанне пункта ў прасторы.
[Ад лац. abscissa — адрэзаная, адсечаная.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трохство́ркавы, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з трох створак, які мае тры створкі. Трохстворкавая шафа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трыя́с, ‑у, м.
Спец. Першы з трох перыядаў мезазойскай эры ў геалагічнай гісторыі Зямлі.
[Ад. грэч. triás — тройца, траістасць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трыфто́нг
(гр. triphthongos, ад tri = трох + phthongos = галосны гук)
спалучэнне трох галосных гукаў у адным складзе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
trójmecz, ~u
м. спарт. сустрэча (матч) трох каманд
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
трайны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які складаецца з трох аднародных або падобных частак, прадметаў. Трайныя краты. Трайны падбародак. // Які тры разы паўтараецца або адбываецца ў тры прыёмы. Трайны скачок. Трайны ўдар. // Які праяўляецца ў трох відах, які датычыцца трох бакоў чаго‑н.; траякі. Трапная сувязь.
2. Павялічаны ў тры разы. Прадавалі білеты за трайную цану.
•••
Трайное правіла — тое, што і складанае трайное правіла (гл. правіла).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трыумвіра́т, ‑у, М ‑раце, м.
Саюз трох палітычных дзеячаў у Старажытным Рыме ў перыяд заняпаду рэспублікі, які меў на мэце захапіць вярхоўную ўладу (першапачаткова — калегія з трох асоб, якая выбіралася з якой‑н. спецыяльнай мэтай). Першы трыумвірат. // Жарт. Пра трох асоб, якія аб’ядналіся для сумеснай дзейнасці. — Дык давайце заключым трыумвірат! — крычаў Янка, — Давайце! — І сябры з запалам паціснулі адзін аднаму рукі ў знак свайго саюзу. Колас.
[Лац. triumviratus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
unabated [ˌʌnəˈbeɪtɪd] adj. fml нязме́нны; не асла́бны;
For three days the storm continued unabated. Бура не сціхала на працягу трох дзён.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)