wispy [ˈwɪspi] adj.
1. то́нкі як ды́мка;
wispy clouds лёгкія абло́кі
2. рэ́дкі (пра валасы)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
squirt1 [skwɜ:t] n.
1. сла́бы, то́нкі струме́ньчык
2. шпрыц; спрынцо́ўка
3. infml наха́бнік, вы́скачка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
gauzy
[ˈgɔzɪ]
adj.
га́завы, то́нкі й лёгкі як газ; празры́сты
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
skinny
[ˈskɪni]
adj.
ве́льмі то́нкі, ве́льмі худы́, ску́ра ды ко́сьці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
superfine
[ˈsu:pərfaɪn]
adj.
1) ве́льмі то́нкі, даліка́тны
2) найвышэ́йшай я́касьці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Субты́льны ’кволы, слабы’, ’далікатны, тонкі’ (ТСБМ), субтэ́льны ’зграбны’, сюды ж, відаць, субтына́е ’танец аднаго чалавека’ (Сцяшк. Сл.), ст.-бел. субтелный ’тонкі, празрысты’ (1596 г.). Запазычана праз польск. subtelny, subtylny ’тонкі, крохкі, далікатны’ з заходнееўрапейскіх моў, параўн. франц. subtil, ням. subtil, што да лац. subtīlus ’тонкі, пяшчотны’ (першапачаткова ’тонкатканы’ — *sub‑texlis, параўн. тэкстыль, гл.). Сучасная літаратурная форма, відаць, з рускай. Гл. Фасмер, 3, 793; ЕСУМ, 5, 464; Булыка, Лекс. запазыч., 196.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пле́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, пле́вак, ж.
1. Тонкая абалонка, якая ўтвараецца на паверхні нерухомай вадкасці.
Сажалка пакрылася плеўкай.
2. Перапонка.
Пальцы задніх ног у баброў злучаны плеўкай.
3. Тонкі пласт чаго-н.
П. туману.
|| прым. пле́ўкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
тонка... (а таксама танка...¹).
Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:
1) тонкі (у 1 і 7 знач.), напр.: тонкавалакністы, тонкадашчаны, тонкапрадзенне, тонкаслаёвы, тонкасцябловы, тонказавостраны, тонкапсіхалагічны;
2) дробны (у 1 знач.), напр.: тонкаабмалочаны, тонказярністы, тонкакрышталічны, тонкапрасеяны, тонкапясчаны, тонкаразмолаты, тонкараспылены, тонкаструктурны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
пралама́цца сов.
1. проломи́ться; пролома́ться;
лёд быў то́нкі і ~ма́ўся — лёд был то́нкий и проломи́лся (пролома́лся);
2. физ. преломи́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
То́нчыць ’патанчаць’ (Нас.), тонча́ті ’худзець, марнець’ (беласт., Сл. ПЗБ), то́нчаті ’тс’ (Вруб.), сюды ж то́нчык, то́ньчык ’тонкі канец бервяна, жардзіны і інш.’ (ТС). Да то́нкі, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)