жа́рнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Аднакр. да жарыць (у 2 знач.); ударыць вялікай сілай. Сержант пасля некаторай размовы жарнуў вартаўніку прыкладам карабінкі па галаве. Нікановіч. // Пачацца знянацку, з вялікай сілай. [Дождж] так горача жарнуў — Здалося, ссыпаюць пшаніцу ў ток з мяхоў велізарных. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́рацца sich méssen*;

ме́рацца сі́лай з кім-н séine Kräfte mit j-m méssen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дабро́м, прысл.

Разм. Па-добраму, без прымусу. — Пан дабром нічога не аддасць, — сілай трэба ўзяць. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парфо́рс

(фр. раг force = сілай)

калючы ашыйнік для паляўнічых і службовых сабак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

oust

[aʊst]

v.

1) сі́лай выганя́ць, выціска́ць каго́

2) Law выкіда́ць, высяля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

go to seed

а) абнасе́ньвацца, дава́ць насе́ньне

б) падупада́ць (сі́лай, бага́цьцем)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

наси́льно нареч. гва́лтам, сі́лай, сі́лаю, сілко́м; (принуждая себя) це́раз сі́лу;

◊

наси́льно мил не бу́дешь посл. сілко́м не бу́дзеш лю́бы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шу́снуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Шмыгнуць, кінуцца куды-н.; хутка залезці куды-н., схавацца дзе-н.

Ш. за дзверы.

Ш. у ложак.

2. Зваліцца адкуль-н., нечакана праваліцца куды-н.

Ш. у адхон.

Ш. пад лёд.

3. Імкліва ўзняцца, узляцець уверх.

Шуснула чарада птушак.

4. 3 сілай выліць што-н.; раптам паліцца, пасыпацца.

Ш. памыйную ваду ў баразну.

Шуснуў дождж.

5. Утварыць лёгкі шум, шолах.

Шуснула галінка.

6. што. З сілай высыпаць.

Ш. лапату пяску на агонь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прывала́ць (прывола́ць) ’прыцягнуць сілай’ (ТС). Відаць, з польск. przywołać ’паклікаць’, збліжанага з прывалачы́ < валачы́ (гл.). Да апошняга параўн. прыволо́ка ’набрыдзь’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гегемо́н, ‑а, м.

Высок. Той, хто з’яўляецца галоўнай рухаючай і кіруючай сілай чаго‑н. Пралетарыят — гегемон рэвалюцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)