разби́ться в разн. знач. разбі́цца, мног. паразбіва́цца; (разделиться — ещё) раздзялі́цца;

семья́ разби́лась сям’я́ разбі́лася (раздзялі́лася);

◊

разби́ться в лепёшку разбі́цца ў до́шку (блін).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прытэ́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Прыйсці, прытупаць. Аднаго разу жонка Браніслава з кошыкам прытэпала да Марціна прасіць дапамогі. Карпюк. Неўзабаве на кухні сабралася ўся сям’я. Нават маленькая Люся прытэпала. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлебасо́льны, ‑ая, ‑ае.

Які ветліва, гасцінна сустракае і частуе. Хлебасольная сям’я. □ Каб на гэтай зямлі, Дзе жыве Працавіты народ хлебасольны, Што гасціннасцю ўсюды слыве, Не было хлеба з соллю ўволю? Аўрамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Méine

das ~ — маё, мац маёмасць

die ~n — мае́ ро́дныя, мае́ сваякі́, мац сям’я́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

па́церы, ‑аў; адз. няма.

Малітва. Як толькі я навучыўся гаварыць, бацька паставіў мяне на калені перад абразамі і загадаў: «Кажы пацеры». Лужанін. Уся сям’я, стоячы каля стала з куццёю, шэпча пацеры. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Парода ’група свойскай жывёлы аднаго віду і агульнага паходжання, якая адрозніваецца ад іншых груп пэўнымі прыкметамі; разнавіднасць раслін; род, сям’я, радня; прыналежнасць да якой-н. сацыяльнай групы; сацыяльнае паходжанне’. Да род (гл.); да таго ж породня́ (ТС) ’род, парода’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

далічы́цца, ‑лічуся, ‑лічышся, ‑лічыцца; зак., каго-чаго (звычайна з адмоўем).

Лічачы, знайсці, выявіць. Як жа сышлася на свята Сям’я баявая, Не далічыліся ў роце Мірона Гукая. Куляшоў. // Злічыць. Не далічыцца авечак у чарадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арыстакраты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да арыстакратыі (у 1 знач.). Арыстакратычная сям’я. Арыстакратычны ліцэй.

2. Уласцівы арыстакрату; вытанчаны. Арыстакратычныя манеры. Арыстакратычнае паходжанне.

3. Які характарызуецца пануючай роляй арыстакратыі. Арыстакратычны спосаб праўлення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

alkoholiczny

alkoholiczn|y

алкагалічны;

skłonności ~e — схільнасць да алкаголю;

rodzina ~a — сям’я алкаголікаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

covey

[ˈkʌvi]

n., pl. -eys

1) вы́вадак -ку m. (птушаня́т)

2) дзе́ці аднае́ ма́ткі (бацько́ў); чарада́, гру́па, сям’я́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)