constant [ˈkɒnstənt] adj.

1. пастая́нны, нязме́нны, заўсёдны;

constant complaints няспы́нныя ска́ргі

2. нязме́нны, ста́лы;

constant voltage пастая́ннае напру́жанне

3. ве́рны;

a constant friend ве́рны ся́бра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Anglican

[ˈæŋglɪkən]

1.

adj.

англіка́нскі

2.

n.

англіка́нін -а m., ся́бра англіка́нскае царквы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

імкну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; незак.

1. Хутка рухацца, накіроўвацца куды-н.; старацца трапіць куды-н., быць дзе-н. або стаць кім-н.

Ручаі імкнуцца да ракі.

І. ў Парыж.

Усёй душой і. да сябра.

2. Настойліва дамагацца чаго-н., старацца дасягнуць чаго-н.

І. да свабоды.

І. да міру.

3. перан. Адчуваць цягу да каго-, чаго-н.

І. да авіятараў.

|| наз. імкне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кры́ўдзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; незак.

Адчуваць крыўду, прымаць што‑н. за крыўду. Крыўдзіцца за непавагу. Крыўдзіцца на сябра. □ Мікалай крыўдзіцца пачаў, крычаць на Костуся, што той не паклікаў яго. Чорны. Ціхон Ціханавіч не ўмеў крыўдзіцца і мірыўся з усім, што тварылася дома. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

congressman

[ˈkɑ:ŋgresmən]

n., pl. -men

кангрэсмэ́н -а m. (ся́бра Кангрэ́су ЗША, асаблі́ва пала́ты прадстаўніко́ў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

faithful [ˈfeɪθfəl] adj.

1. (to) ве́рны; адда́ны;

a faithful friend/husband ве́рны ся́бра/муж

2. дакла́дны; праўдзі́вы;

a faithful translation дакла́дны перакла́д;

a faithful account праўдзі́вае паведамле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

boyfriend

[ˈbɔɪfrend]

n.

1) кавале́р -а m. (дзяўчы́ны); блі́зкі ся́бра (хлапца́)

2) informal сымпа́тыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

акасцяне́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які стаў цвёрдым як косць, ператварыўся ў косць.

2. Адубелы, застылы (пра труп). Аднаго ранку Збігнеў знайшоў сябра ў гушчары нежывога.. Там Дамарацкі і прыкрыў яго, акасцянелага, галлём. Карпюк. // Які страціў гнуткасць, адчувальнасць.

3. перан. Які застыў у пэўных формах, перастаў развівацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паве́сіцца, ‑вешуся, ‑весішся, ‑весіцца; зак.

1. Кончыць сваё жыццё самагубствам праз павешанне. Зося параніла нажом свайго гаспадара, а сама хацела павесіцца. Бажко.

2. Налегчы ўсім цяжарам на каго‑, што‑н. і павіснуць. Павесіцца на руку сябра.

•••

Павесіцца на шыю — навязацца (пра жанчыну ў адносінах да мужчыны).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́зніць, ‑іць; незак., каго-што ад каго-чаго.

Разм. Быць асаблівасцю, якая адрознівае каго‑, што‑н. ад іншага (іншых), робіць непадобным да іншых; адрозніваць. Ва ўсім сышліся мы, адно нас розніць: Я вершамі пішу, а сябра — прозаю. Гілевіч. [Маланнін] гарадскі ўбор розніў яе ад усёй сям’і. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)