Verbum

самазахава́нне, -я, н.

Імкненне захаваць сваё жыццё, засцерагчы сябе ад небяспекі.

Інстынкт самазахавання.

самападма́н, -у, м.

Абман самога сябе, унушэнне сабе таго, чаго няма ў сапраўднасці.

самарэкла́ма, -ы, ж.

Усхваленне самога сябе, сваіх поспехаў, якасцей; папулярызацыя ўласнай дзейнасці, творчасці.

памаладзе́лы, -ая, -ае.

Які набыў больш малады выгляд, адчуў сябе маладзейшым.

П. твар.

донкіхо́тнічаць, -чаю, -чаеш, -чае; незак.

Паводзіць сябе як донкіхот.

|| наз. донкіхо́цтва, -а, н.

пажыві́цца, -ыўлю́ся, -ы́вішся, -ы́віцца; зак. (разм.).

1. Знайсці для сябе якую-н. ежу, пажыву.

Няма дзе курам п.

2. чым. Узяць для сябе што-н. чужое, атрымаць якую-н. карысць з чужога.

П. чужым дабром.

пы́рскацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак., чым.

1. Пакрываць сябе пырскамі чаго-н.

П. адэкалонам.

2. Пырскаць на каго-н., адзін на аднаго ці вакол сябе.

П. вадой.

|| зак. папы́рскацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. пы́рсканне, -я, н.

кво́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца; незак. (разм.).

Адчуваць сябе нездаровым, слабым; стагнаць.

К. на ногі.

абкапа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

Абкружыць сябе землянымі збудаваннямі.

|| незак. абко́пвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

фінці́ць, -нчу́, -нці́ш, -нці́ць; -нці́м, -нціце́, -нця́ць; незак. (разм.).

Хітрыць, выкручвацца, весці сябе ненатуральна.