сыно́чак, ‑чка, м.

Памянш.-ласк. да сын (у 1 знач.); сынок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Abel

[ˈeɪbəl]

n., Bibi.

Абэль ( 2-гі́ сын Ада́ма й Е́вы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

па́сынак, -нка м.

1. (неродной сын) па́сынок;

2. (о растении) па́сынок, побе́г, о́тпрыск

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

прыёмны в разн. знач. приёмный;

п. дзень — приёмный день;

~ныя экза́мены — приёмные экза́мены;

~ная камі́сія — приёмная коми́ссия;

п. сын — приёмный сын;

~ная ма́ці — приёмная мать;

○ п. пако́й — приёмный поко́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

cadet

[kəˈdet]

n.

1) кадэ́т -а m. (вайско́вы)

2)

а) студэ́нт вае́ннае акадэ́міі

б) Brit. студэ́нт вае́ннага кале́джу

3)

а) мало́дшы сын або́ брат

б) наймало́дшы сын

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

marnotrawny

марнатраўны; неашчадны;

syn marnotrawny — блудны сын

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

даччы́н, ‑а́, ‑о́.

Які належыць дачцэ. Даччына хата. Даччыно вяселле. Даччын сын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папо́віч, ‑а, м.

Разм. Сын папа; чалавек, які паходзіць з духоўнага роду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патрыёт □ сын радзімы

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

ка́яцца, ка́юся, ка́ешся, ка́ецца; ка́йся; незак.

1. Прызнавацца ў грахах, спавядацца ў царкве.

2. Прызнаваць сваю віну, памылку перад кім-н.

К. ў сваіх учынках.

Сын каяўся, што не так зрабіў.

|| зак. пака́яцца, -ка́юся, -ка́ешся, -ка́ецца; -ка́йся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)