Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Сыно́вец ’сын брата або сястры’ (Сцяшк.), ’пляменнік, звычайна сын брата’ (бяроз., Шатал.), сыно́вяц ’тс’ (Сцяц. Сл.; шчуч., З нар. сл.; гродз., свісл., маст., Сл. ПЗБ), сыно́вэц ’няродны, прыёмны сын’ (Чэрн.), сыно́выць, сыно́вэць ’пляменнік’ (Сл. Брэс.). Параўн. укр.сино́ве́ць, синови́ць ’тс’, рус.сыно́ве́ц, стараж.-рус.сыновьць ’тс’, польск.synowiec, чэш., славац.synovec ’тс’, каш.senovc ’зяць’, в.-луж.synowc ’пляменнік’, серб.-харв.сино́вац ’тс’, славен.sinovec ’тс’. Вытворныя ад *synъ, паводле Скока (3, 237), ад варыянтнай асновы *synov‑, што адлюстравана ў адпрыметнікавым назоўніку харв.sinov ’сын брата або сястры’ (XIII–XIV стст.), пазней толькі з суф. ‑ьc > ‑ac: sinòvac ’сын брата’; відаць, самастойныя ўтварэнні асобных славянскіх моў. Меркаванні пра архаічны характар назвы гл. Панюціч, Лексіка, 39.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
князе́віч, ‑а, м.
Малады сын князя (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ме́ншы, -ая, -ае.
1.
Выш. ст. да прыметніка малы (у 1—4 знач.). Трэба чаравікі меншага памеру.
2. Самы малады сярод членаў сям’і.
М. сын канчае тэхнікум.
◊
Па меншай меры — не менш чым.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
héiratsfähig
~e Tóchter — дачка́ на выда́нні
~er Sohn — сын-жані́х
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)