э́йдас

(гр. eidos = выгляд)

тэрмін, які ў старажытнагрэчаскай філасофіі абазначаў «тое, што бачна», бачную сутнасць, субстанцыяльную ідэю, форму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

камбі́зм

(англ. cambizm)

стратэгія валютных аперацый, сутнасць якіх заключаецца ў пошуку найбольш эфектыўных метадаў пераводу сродкаў у іншую краіну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кантэ́нт-ана́ліз

(ад англ. content = змест, сутнасць + аналіз)

метад выяўлення і ацэнкі спецыфічных характарыстык тэкстаў і іншых носьбітаў інфармацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цы́мус

(яўр. cymes)

1) салодкая ежа, прыгатаваная з морквы;

2) перан. самае смачнае, самая сутнасць, самае цікавае.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

эстэ́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Філасофскае вучэнне пра сутнасць і формы прыгожага ў мастацкай творчасці, у прыродзе і жыцці, пра мастацтва як асобы від грамадскай ідэалогіі.

Курс эстэтыкі.

2. Сістэма чыіх-н. поглядаў на мастацтва.

Э.

М.

Багдановіча.

3. Прыгажосць, мастацкасць у афармленні, арганізацыі чаго-н.

Э. сталіцы.

|| прым. эстэты́чны, -ая, -ае.

Эстэтычныя тэорыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

не́вук, ‑а, м.

Неадукаваны, недасведчаны чалавек. Ніякага рэальнага зместу не ўкладаў Пракоп у.. слова [самакрытыка]. Ён моўчкі глядзеў на Міколу, баючыся паказацца невукам. Колас. Я вырашыў даканаць невука і кароценька выклаў сутнасць свайго назірання. Прокша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Субста́нцыя ’матэрыя; першааснова’ (ТСБМ, Некр. і Байк.); ст.-бел. субстанция ’ежа’, ’злучэнне; матэрыя; маса’, ’маёмасць’ (Ст.-бел. лексікон) запазычана праз ст.-польск. substancyja ’тс’ або непасрэдна з лац. substantia ’сутнасць; уласнасць; наяўнасць’ (Булыка, Лекс. запазыч., 77). У сучаснай літаратурнай мове, хутчэй за ўсё, з рус. субстанция.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ВУЛЬГАРЫЗА́ЦЫЯ,

1) грубае спрашчэнне, апашленне, непрыстойнае выказванне (напр., вульгарны густ, вульгарны выраз; гл. Вульгарызм).

2) Празмерна спрошчанае выкладанне якога-небудзь вучэння, што скажае яго сутнасць і змест (напр., вульгарны матэрыялізм, вульгарны сацыялагізм і інш.).

т. 4, с. 294

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

субста́нцыя

(лац. substantia)

1) філас. матэрыя ў адзінстве ўсіх форм яе руху;

2) аснова, сутнасць чаго-н. (напр. мінеральная с. глебы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

substance [ˈsʌbstəns] n.

1. рэ́чыва, матэ́рыя, субста́нцыя

2. fml су́тнасць, сэнс;

in substance па су́тнасці, факты́чна

3. fml бага́цце;

a man of substance fml замо́жны чалаве́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)