апо́ўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Тое, што і абпоўзаць. Усё апоўзаў тут, усё абтупаў У маленства і суровы дзень... Ляпёшкін. / у перан. ужыв. [Бацька:] Во, хай арэхі пойдуць, грыбы — апоўзае [сын] тады і Роўніцу тую, і Паповы раўкі, і Баранава. Гіль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пану́ры ’прыветлівы, хмурны, суровы (пра чалавека); змрочны; з апушчанай галавой, панылы’ (ТСБМ, Нас., Яруш.), пану́рысты, пону́рышчэ ’пануры чалавек’ (ТС), панурува́тый (Клім.). Рус. пону́рый, укр. пону́рий, польск. ponury, чэш. ponury, славац. ponur(n)ý. Ад панурыць < нурыць (гл.) (Фасмер, 3, 326; Брукнер, 365).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

stern

I [stɜ:rn]

adj.

1) стро́гі, суро́вы

a stern master — стро́гі гаспада́р

a stern frown — суро́ва насу́пленыя бро́вы

2) цьвярды́, жо́рсткі, упа́рты

stern resolve — цьвярда́я пастано́ва

3) суро́вы, пану́ры

stern mountains — суро́выя го́ры

II [stɜ:rn]

n.

карма́ f. (вадапла́ва)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

intemperate

[ɪnˈtempərət]

adj.

1) неўмеркава́ны; нястры́маны, нестрыма́ны

2) суро́вы, лю́ты (пра зіму́, клі́мат)

3) схі́льны да п’я́нства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

astringent

[əˈstrɪndʒənt]

1.

adj.

1) вя́жучы

2) суро́вы; стро́гі (стыль)

3) е́дкі

2.

n.

рэ́чыва, яко́е звужа́е тка́нкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

austerity

[ɔˈsterəti]

n., pl. -ties

1) стро́гасьць, суро́васьць f.

2) суро́вы спо́саб жыцьця́

program of austerity — прагра́ма ашча́днасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

насу́плены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад насупіць.

2. у знач. прым. Ссунуты, нахмураны (пераважна аб бровах). Грыша стаяў збялелы, заклапочаны, з насупленымі брывамі. Пестрак.

3. у знач. прым. Змрочны, суровы. [Апенька] хадзіў маўклівы і насуплены, не ўступаючы ў гаворку нават са сваімі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жо́рсткі (ТСБМ), жо́сткій (Нас.). Рус. жесткий, дыял. паўд. жёрсткий ’жорсткі’, укр. жорсткий ’жорсткі, суровы’. Ст.-рус. жестый ’жорсткі’, жестокий ’жосткі, суровы’. Ст.-слав. жест‑ (у складаных словах). Паводле Шанскага (1, Д, Е, Ж, 288), рус. жесткий, як і жестокий, запазычана са ст.-слав. Фасмер (2, 50) гэта не лічыць. Слав. *žest‑ звязана, відаць, з с.-в.-ням. kes ’цвёрды грунт, глетчар’, ст.-ісл. kǫs ’куча (камення)’, ст.-ірл. gall ’камень’ (?). Праабражэнскі, 1, 231; БЕР, 1, 538. Міклашыч (410) параўноўваў з коранем *žeg‑, абапіраючыся на дыял. жегче ’больш жорстка’. Скок (3, 667) дапускае такую магчымасць побач з папярэдняй. З’яўленне ‑p‑ у бел., укр. пад уздзеяннем шорсткі (гл.), якое магло ўплываць і на значэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стро́гі streng; hart (суровы); genáu, strikt (дакладны); herb (пра прыгажосць);

у стро́гім сэ́нсе сло́ва im wáhren [éigentlichen] Sinn des Wórtes;

пад стро́гім сакрэ́там streng gehéim

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

rigorous

[ˈrɪgərəs]

adj.

1) суро́вы; жо́рсткі; стро́гі

the rigorous discipline in a prison — жо́рсткая дысцыплі́на ў турме́

2) рыгарысты́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)