Pauschálbetrag

m -(e)s, -träge агу́льная су́ма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gesámtbetrag

m -(e)s, -beträge агу́льная су́ма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Maximálbetrag

m -(e)s, -träge максіма́льная су́ма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Míndestbetrag

m -(e)s, -träge найме́ншая [мініма́льная] су́ма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

капіта́л, -у, м.

1. Вартасць, якая ў выніку выкарыстання наёмнай рабочай сілы прыносіць прыбавачную вартасць.

Прамысловы к.

Фінансавы к.

Пераменны к.

Пастаянны к.

2. звычайна мн. Грошы, вялікая сума грошай (разм.).

Купіў бы, ды капіталаў не хапае.

◊

Мёртвы капітал — каштоўнасці, маёмасць, якія не прыносяць даходу́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асігнава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. асігнаваць.

2. часцей мн. Асігнаваная сума. Асігнаванні на сацыяльна-культурныя мерапрыемствы. Асігнаванні на лячэбнае харчаванне. Асігнаванні на ахову працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тары́ф, ‑у, м.

Афіцыйна ўстаноўленая сума збораў, аплаты за што‑н. Чыгуначны тарыф. Таможны тарыф. Тарыфы заработнай платы.

•••

Забаронныя тарыфы — тое, што і забаронныя пошліны (гл. пошліна).

[Фр. tarif.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уцэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак.; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. уцэньваць — уцаніць.

2. Розніца паміж першапачатковай і зніжанай цаной. Сума ўцэнкі складае 5 %.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куш, ‑а, м.

Разм.

1. Стаўка ў картачнай гульні.

2. Вялікая сума грошай. Круцкі разлічваў доўга жыць, зарабіць на важнай аперацыі вялікі куш, праславіцца ў «вольным свеце». Гамолка.

[Ад фр. couche — стаўка ў гульні.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэпане́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Тое, што і дэпазітар.

2. Асоба, якой належыць грашовая сума, не выплачаная прадпрыемствам або ўстановай па якой‑н. прычыне ва ўстаноўлены тэрмін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)