перае́мны, -ая, -ае (кніжн.).

Які ідзе паслядоўна, развіваецца ад аднаго да другога; заснаваны на непасрэдным пераходзе ад аднаго да другога.

П. рад з’яў.

Пераемная сувязь развіцця чаго-н.

|| наз. перае́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

tie-in

[ˈtaɪɪn]

n.

су́вязь, лу́чнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

touch base with

паразуме́цца, нала́дзіць су́вязь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

міжгаро́дні, ‑яя, ‑яе.

Які дзейнічае, існуе паміж гарадамі. Міжгародняя сувязь. Міжгародні тэлефон. // у знач. наз. міжгаро́дняя, ‑яй, ж. Тэлефонная станцыя, якая ажыццяўляе сувязь паміж гарадамі. Па тым, як настойліва І працягла .. [тэлефон] званіў, я здагадаўся, што гэта быў выклік міжгародняй. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непары́ўна прысл, непары́ўны únzertrennlich, únzerreißbar, úntrennbar;

непары́ўная су́вязь únlösbarer Zusámmenhang

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

святлосігна́льны, ‑ая, ‑ае.

Які падае святлосігналы; які ажыццяўляецца з дапамогай святлосігналаў. Святлосігнальны апарат. Святлосігнальная сувязь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэ́лексны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэлекса. ажыццяўляецца пры дапамозе тэлекса. Прамая тэлексная сувязь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлемо́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Тэлевізійная сувязь на далёкія адлегласці пры дапамозе касмічных установак, прыбораў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адгарадзі́цца, -раджу́ся, -ро́дзішся, -ро́дзіцца; зак.

1. Аддзяліцца, паставіўшы якую-н. агароджу.

А. высокім плотам.

А. шырмай.

2. перан. Адасобіцца, парваць сувязь з кім-н.

А. ад усяго свету.

|| незак. адгаро́джвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

раз’ядна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Аддзяліцца адзін ад аднаго (пра злучаныя часткі чаго-н.; разм.).

Правады раз’ядналіся.

2. перан. Страціць сувязь, стаць далёкімі, чужымі адзін аднаму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)