dreptać

незак.

1. таптацца, дробненька тупаць (ступаць, хадзіць); перабіраць нагамі;

2. перан. старацца; хадайнічаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

efface

[ɪˈfeɪs]

v.t.

1) сьціра́ць, заціра́ць (на́піс)

2) informal сьціра́цца

to efface oneself — стара́цца быць незаўва́жаным, трыма́цца ў цяні́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ты́шчыцца разм. ‘пралазіць, прабірацца з цяжкасцю; лезці куды-небудзь’ (ТСБМ, Шат.; лаг., Гіл.), ‘хавацца, залазіць у шчыліну, у дзірку; зашывацца’ (маладз., Янк. Мат., Варл.), ты́шчыць ‘соваць’ (Шат.), ‘рыць, успорваць зямлю’: svińnia tyščuć łoh (Варл.). Няясна. Мажліва, адзіны захаваны ў сучасных славянскіх мовах адпаведнік ст.-слав. тъщати сѧ ‘спяшацца, імкнуцца, старацца, сіліцца’, паколькі старое рус. тщи́ться ‘тс’, ст.-серб. таштати се ‘тс’ лічацца запазычаннямі праз царкоўнаславянскую мову (ESJSt, 17, 1007), як і ст.-бел. тщитися ‘старацца’, адзначанае выключна ў рэлігійных тэкстах (ГСБМ). Магчыма, што захаванню архаізма ў абмежаваным арэале садзейнічалі фармальна і семантычна блізкія літ. kýščioti ‘соваць, усоўваць, запіхваць’, зваротнае kìštis ‘умешвацца’ няяснага паходжання (Смачынскі, 292).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сілкава́ць ‘карміць, падмацоўваць ежай’ (ТСБМ, Касп.), сілкава́цца ‘падмацоўвацца’ (Шат., Касп., Др.-Падб., Гарэц., Байк. і Некр., Сцяшк.); ‘пабірацца, харчавацца’: сілкавацца ласкавым хлебам (Сержп. Прымхі). Укр. силкува́ти ‘падмацоўваць’, силкува́тися ‘сіліцца, старацца, узмацняцца’ Ад *сілка, памянш. да сіла (гл.); параўн. укр. си́лка ‘тс’, силко́вий ‘дужы, моцны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

норови́ть несов., разг.

1. (настойчиво стремиться) намага́цца; імкну́цца; (стараться) стара́цца;

гусь норови́т ущипну́ть гусь намага́ецца (імкне́цца, стара́ецца) ушчыкну́ць;

2. (целить, метить) ме́рыцца; (лезть) ле́зці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mend​2 [mend] v.

1. BrE рамантава́ць, пра́віць

2. зашыва́ць дзі́рку (на адзенні); цырава́ць

3. BrE, dated папраўля́цца, ачу́ньваць (пасля хваробы)

4. канча́ць сва́рку, выпраўля́ць сітуа́цыю

♦

mend (one’s) fences стара́цца паміры́цца, пале́пшыць адно́сіны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

oar

[ɔr]

1.

n.

вясло́ n.

to rest on one’s oars — пераста́ць працава́ць або́ стара́цца; спачы́ць на ла́ўрах

2.

v.

веслава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вярбо́ўка ’набор, наём, прыцягванне добраахвотнікаў у якую-небудзь арганізацыю’. Бел. лексема ўтворана ад дзеяслова вербаваць, які (таксама як і рус. вербовать) быў запазычаны з польск. werbować ’набіраць у войска’; ’старацца знайсці сабе аднадумцаў, добраахвотнікаў’ < ням. werben ’набіраць рэкрутаў’ (Фасмер, 1, 294; Шанскі, 1, В, 56; Брукнер, 608). Гл. вербаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Geschírr

n -(e)s, -e

1) по́суд

2) збру́я, абро́ць

◊ sich ins ~ wérfen* [légen] — го́рача ўзя́цца за спра́ву; стара́цца, заві- ха́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

attempt

[əˈtempt]

1.

v.t.

1) прабава́ць; намага́цца, стара́цца; сі́ліцца

to attempt to get better marks — стара́цца атрыма́ць ле́пшыя адзна́кі

2) рабі́ць зама́х

to make an attempt on somebody’s life — рабі́ць зама́х на не́чае жыцьцё

2.

n.

1) спро́ба f.; намага́ньне n.

2) зама́х -у m.

•

- make an attempt

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)