мадулява́ць

(лац. modulan = спяваць, іграць)

1) муз. пераходзіць з адной танальнасці ў другую (напр. м. голасам);

2) змяняць характар ваганняў (напр. м. электрычны ток).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

унісо́н, ‑у, м.

Адначасовае гучанне двух або некалькіх гукаў аднолькавай вышыні і аднолькавых гукаў у розных актавах.

•••

Ва ўнісон — а) сугучна (спяваць, гучаць і пад.); б) зладжана (рабіць што‑н., дзейнічаць і пад.).

[Іт. unison.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залі́цца², -лью́ся, -лье́шся, -лье́цца; -льёмся, -льяце́ся, -лью́цца і -лію́ся, -ліе́шся, -ліе́цца; -ліёмся, -ліяце́ся, -лію́цца; -ліўся, -ліла́ся, -ло́ся; -ліся; зак.

Пачаць спяваць або ствараць якія-н. залівістыя гукі (смяяцца, брахаць і пад.) доўга, з пералівамі.

З. салаўём (перан.: загаварыць красамоўна, з запалам; іран.). З. смехам.

◊

Заліцца слязамі (разм.) — горка заплакаць.

|| незак. заліва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запява́ць

1. (пачынаць песню) ein Lied begínnen*;

2. (пачынаць спяваць) ein Lied ánstimmen, ánfangen* zu síngen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wyśpiewywać

незак.

1. напяваць, распяваць, спяваць; пяяць;

2. разм. прагаворвацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спява́цца несов.

1. прям., перен. спева́ться; см. спе́цца;

2. безл. пе́ться;

мне не ~ва́ецца — мне не поётся;

3. страд. пе́ться; см. спява́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

страх​II нареч. (очень), разг. страх, стра́шна, страшэ́нна, на́дта, ве́льмі;

страх люблю́ петь страх як люблю́ спява́ць, страшэ́нна люблю́ пець.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Лалы́н ’песня, якая спявалася ў час спектакля лялек’ (Ніколькі, Міф.), лалыншчык ’валачобнік, чараўнік’ (Кар., 1, 1904, 130) паходзяць з літ. laläuti ’спяваць’, lalaunińkas ’валачобнік, які спявае на Пасху’ (Патабня, Веснянка, 20).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пінькаць, пінькнуць — перадае гук сініцы (КТС), рус. ттькать ’выдаваць слабыя гукі’, польск. pińkać ’шчабятаць, спяваць’, чэш. pinkati, мар. pnikai ’пішчаць’. Гукапераймальнае > ’тварэнне з суф. ‑ка‑ (Васілеўскі, Прадукт. тыпы, 80; Махэк₂, 450).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

piać

незак.

1. (пра пеўня) спяваць;

2. перан. апяваць; ухваляць, услаўляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)