неэфекты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае, не дае эфекту. Неэфектыўны спосаб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тузлукава́нне, ‑я, н.

Спец. Спосаб кансервавання пры дапамозе апускання ў тузлук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмакапірава́нне, ‑я, н.

Спец. Спосаб вырабу копій дакументаў па тэрмаадчувальнай паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотацынкагра́фія, ‑і, ж.

Спец. Фотамеханічны спосаб прыгатавання цынкавых клішэ для друку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хва́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Спосаб, прыём, якім хапаюць, схопліваюць што-н.

2. перан. Аб спрыце і хуткасці ў рабоце, дзеянні.

Учэпістая х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перапляце́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Тое, што пераплецена, сплецена між сабой.

П. правадоў.

П. лёсаў (перан.).

2. Спосаб спляцення нітак асновы і ўтку ў тканінах.

Палатнянае п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сучляне́нне, -я, н.

1. гл. сучляніць.

2. Від, спосаб змацавання асобных частак дэталей, секцый чаго-н., касцей, храсткоў і інш., а таксама месца такога змацавання.

Шарнірнае с.

С. запясця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дактылало́гія, ‑і, ж.

Спосаб размовы глуханямых пры дапамозе пальцаў рук; ручная азбука.

[Ад грэч. daktylos — палец і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алю́р, ‑у, м.

Спосаб хады альбо бегу каня (рысь, галоп і інш.).

[Фр. allure.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дражджава́нне, ‑я, н.

Спосаб павелічэння засваяльнасці кармоў дабаўленнем у іх кармавых дражджэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)