Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
марш¹, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.
1. -у. Спосаб строга рытмічнай хадзьбы ў страі.
Цырыманіяльны м.
2. -у. Пераход войск паходным парадкам; паход.
Імклівы м.
3. -а. Музычны твор.
Спартыўны м.
|| прым.ма́ршавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Крос ’спартыўны бег па перасечанай мясцовасці’ (ТСБМ). Ад англ.to cross ’перасякаць’ (там жа, 2, 728). Запазычанне праз рус.кросс з англ.cross (Шанскі, 2, 8, 409).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
SC, SK
= Sportklub – спартыўны клуб
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
sportív
aспартыўны (пра вопратку)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
стадыён, ‑а, м.
Спартыўны комплекс з футбольным полем, пляцоўкамі для спаборніцтваў і трэніровак, трыбунамі для гледачоў, дапаможнымі збудаваннямі і памяшканнямі. Стадыён для алімпійскіх гульняў.
[Грэч. stadion — месца для спаборніцтваў.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эспа́ндэр, ‑а, м.
Спартыўны снарад, які звычайна складаецца з дзвюх ручак, злучаных некалькімі рызінавымі шнурамі або спружынамі, для развіцця мышцаў рук, грудзей і спіны.
[Ад лац. expando — распасціраю, расцягваю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раке́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
Спартыўны снарад у выглядзе зацягнутага сеткай авальнага абруча з дзяржаннем або лапаткі з ручкай для гульні ў тэніс, бадмінтон, пінг-понг.
Тэнісная р.
Першая р. (перан.: лепшы ігрок).
|| прым.раке́тачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
марафо́н, -у, м.
1.Спартыўны бег на дыстанцыю 42 км 195 м, а таксама наогул спартыўныя гонкі на доўгай дыстанцыі.
Лыжны м.
2.перан. Пра якое-н. спаборніцтва, мерапрыемства, якое праходзіць вельмі доўга.
Шахматны м.
|| прым.марафо́нскі, -ая, -ае.
М. бег.
М. заплыў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
канькі́, -о́ў, адз. канёк, -нька́, м.
1.Спартыўны інвентар, які складаецца са спецыялізаванага абутку і прымацаваных да яго рухомых ці нерухомых вузкіх сталёвых палазкоў; прызначаны для катання на лёдзе.
Фігурныя к.
2. Канькабежны спорт (разм.).
Мой любімы спорт — к.
|| прым.канько́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)