peaceful

[ˈpi:sfəl]

adj.

1) спако́йны, ці́хі, лаго́дны

2) мі́рны; міралю́бны; міратво́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

phlegmatic

[flegˈmætɪk]

adj.

1) паво́льны, мару́дны; абыя́кавы

2) спако́йны, ураўнава́жаны, флегматы́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

únbewegt

a

1) раўнаду́шны, абыя́кавы, спако́йны

2) які́ не ру́хаецца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

úngestört

1.

a спако́йны, ціхамі́рны

2.adv спако́йна, без перашко́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

gelássen

1.

part II ад lássen

*

2.

a спако́йны, стры́маны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

негаманкі́, ‑ая, ‑ое.

Разм. Негаваркі, маўклівы. Негаманкі, спакойны Чапылоў іншы раз падыдзе да Кастуся, агледзіць яго работу. Прокша. // Які не робіць шуму; ціхі. Налева ад грудка — у засені старых негаманкіх хвой — могілкі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mellow [ˈmeləʊ] adj.

1. мя́ккі, цёплы (пра колер, гук і да т.п.)

2. infml мя́ккі, спако́йны, спачува́льны, дабраду́шны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

halcyon​2 [ˈhælsiən] adj. lit. спако́йны, ці́хі, ціхамі́рны;

halcyon days ціхамі́рныя дні;

halcyon years of youth бестурбо́тнае юна́цтва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

філасо́фскі, -ая, -ае.

1. гл. філасофія.

2. Уласцівы філосафу (у 2 знач.); спакойны, разважлівы, удумлівы.

Філасофскія адносіны да справы.

3. перан. Глыбакадумны, сур’ёзны (разм.).

Рабіць з філасофскім выглядам.

4. У аснову якога пакладзена глыбокая ідэя (кніжн.).

Філасофская паэма.

○

Філасофскі камень — згодна з уяўленнямі сярэдневяковых алхімікаў, фантастычнае цудадзейнае рэчыва, якое можа ператвараць металы ў золата, вылечваць усе хваробы, вяртаць маладосць і г.д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

апавяда́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да апавядання (у 1 знач.), які змяшчае апавяданне. Апавядальны сказ. Апавядальны жанр. // Спакойны, эпічны. Твор [Шамякіна «Глыбокая плынь»] быў вывераны на лепшым вымяральніку: сэрцы чытача. Апавядальны тон рамана глыбока хвалюе. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)