пакла́ды, ‑аў; адз. паклад, ‑а, М ‑дзе, м.

Залежы (гл. залеж у 2 знач.). Паклады калійнай солі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасо́л, ‑у, м.

Празмерная салёнасць, лішак солі ў чым‑н. Недасол на стале, перасол на спіне. Прымаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фосфарнакі́слы, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сабе фосфарную кіслату; утвораны з фосфарнай кіслаты. Фосфарнакіслыя ўгнаенні. Фосфарнакіслыя солі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчо́лач, ‑ы, ж.

Спец. Растворанае ў вадзе рэчыва, якое ўтвараецца пры злучэнні солі з кіслатой. Едкая шчолач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульфі́ты

(ад лац. sulfur = сера)

солі сярністай кіслаты (напр. сульфіт натрыю); сярністакіслыя солі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

calciferous

[kælˈsɪfərəs]

adj.

1) які́ ма́е ў сабе́ кальцы́т

2) які́ ўтвара́е ка́льцыевыя со́лі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

самааса́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

Натуральнае вылучэнне з раствору і асаджэнне солі ў вадаёмах з салёнай вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тузлу́к, ‑у, м.

Спец. Раствор кухоннай солі для засолу рыбы, ікры і іншых прадуктаў, а таксама скураной сыравіны.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салёны, -ая, -ае.

1. Насычаны соллю, які ўтрымлівае ў сабе соль.

Салёнае мора.

2. Пасолены з перавышэннем нормы.

С. блін.

Салёныя пельмені.

3. Прыгатаваны ў растворы солі ў запас.

Салёныя грыбы.

4. перан. Дасціпны да рэзкасці, непрыстойнасці (разм.).

С. анекдот.

С. жарт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спецыфі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Характэрны толькі для каго‑, чаго‑н., уласцівы толькі каму‑, чаму‑н.; своеасаблівы. Спецыфічны пах біў у ноздры агранома. Бядуля. — Солі, больш солі трэба да .. [каніны], каб адбіць спецыфічны саладкаваты смак, — адказаў па .. пытанне Кулькін. Машара.

2. Спец. Які мае асобую будову, склад, характар. Спецыфічныя бялкі.

[Ад лац. specificus — відаўтваральны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)