танатало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае прычыны смерці, клініка-марфалагічныя праяўленні і дынаміку памірання.

[Ад грэч. thánatos — смерць і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безадшчына У актах (1511). Маёнтак, які застаўся пасля смерці бясспадчыннага ўладальніка (Нас. АУ, Пол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

skonany

разм. спакутаваны; стомлены да смерці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

на́глы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Раптоўны. Дзед зразу асеў і зажмурыў вочы, чакаючы наглай смерці. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ручні́ца ’памінкі па нябожчыку праз год пасля смерці’ (Сл. рэг. лекс.). З польск. rocznica ’гадавіна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

труна́, -ы́, мн. тру́ны і (з ліч. 2, 3, 4) труны́, трун, ж.

Спецыяльная скрынка, у якой хаваюць памерлых.

◊

Загнаць у труну (у магілу) каго (разм., неадабр.) — давесці да смерці, зжыць са свету.

|| прым. тру́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

terrify [ˈterəfaɪ] v. пужа́ць, пало́хаць (моцна);

terrify smb. to death запало́хаць каго́-н. да сме́рці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

валасо́к, ‑ска, м.

1. Памянш. да волас (у 1 знач.); маленькі, кароткі волас.

2. Ніткападобныя варсінкі на скурцы раслін. Каранёвыя валаскі.

3. Тонкая металічная ніць, дроцік у якім‑н. прыборы, механізме. Валаскі [лямпачак] былі распалены як след, да жоўтага колеру, але апарат чамусьці маўчаў. Краўчанка.

•••

Вісець (ліпець) на валаску (на павуцінцы) гл. вісець.

На валасок (валаску) ад смерці — вельмі блізка ад смерці. Не раз выпадала быць на валаску ад смерці. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tódbang, tódbange

a спало́ханы, напало́ханы да сме́рці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Tódesstunde

f -, -n час сме́рці, смяро́тны час

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)