Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Wésfall
m -(e)s, -fälle грам. ро́дны склон
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Áblativ
m -s, -e грам. аблятыў, тво́рны склон
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Неўзаме́ткі ’непрыкметна, незаўважальна’ (Касп., Сл. ПЗБ), неўзаме́тку ’тс’ (Нас., ТС), неўзаме́тцы ’незаўважальна, непрыкметна’ (ТС). З прыназоўнікавых словазлучэнняў не ў заметкі і пад. (ускосны склон назоўніка).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ро́вамрэўці, роўма раўці́ ’не сціхаючы, моцна крычаць’ (ТСБМ, Шуба, Прыслоўе, 57; калінк., З нар. сл.), параўн. славац.revem revať ’тс’. Творны склон назоўніка роў2 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
элаты́ў
(н.-лац. elativus, ад лац. elatus = узняты ўверх)
лінгв. 1) абсалютная найвышэйшая ступень параўнання;
2) зыходны склон.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
скасіна́ Схіл гары (Слаўг.). Тое ж скат (Клім.Бяльк., Нясв., Слаўг., Уш., Шчуч.), склон (Нясв., Уш., Шчуч.), наўскасіна́ (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
абляты́ў
[лац. (casus) ablativus]
лінгв. адкладальны склон у лацінскай і некаторых іншых мовах; у беларускай мове адпавядае творнаму склону.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Пацые́нт ’хворы ў адносінах да ўрача’ (ТСБМ). Праз польск.pacjent ці рус.пацие́нт з лац.patiens, Род. склонpatientis ’які пакутуе’ < patior ’цярплю’ (Сл. иностр. слов, 1988, 377; SWO, 1980, 540).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ву́дрыгплакаць прысл. ’моцна, усхліпваючы, плакаць’ (З нар. сл., калінк.). З в‑ і дрыг (да дрыжаць, дрыготка) з устаўным у, дзе дрыг першапачаткова вінавальны склон (параўн. рус.навзрыд, вдребезги і г. д.).