Канапе́лька ’дрыжнік сярэдні, Briza media L.’ (ТСБМ; віл., Жыв. сл.; мсцісл., Янк. 2), кынапе́лька ’тс’ (Бяльк.). Рус. смал. конопе́ль ’тс’, да каноплі (гл.). Названы паводле падабенства кветкі (мяцёлкі) да канаплянага семя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

я́блычны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да яблыка, уласцівы яму. Яблычнае семя. Яблычны пах. □ [Анісім Маркавіч:] А то зайшоў я ў адну хату... Печанымі яблыкамі пахне.. Я паздароўкаўся, пасядзеў крыху, нанюхаўся гэтага яблычнага духу. Кулакоўскі. // Прыгатаваны з яблыкаў, з яблыкамі. Яблычны сок. Яблычная начынка. Яблычны пірог.

•••

Яблычная кіслата гл. кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ганапо́фізы

(ад гр. gone = семя + apophysis = адростак)

палавыя адросткі, якія ўтвараюць у самак насякомых яйцаклад.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гетэраспары́я

(ад гетэра- + гр. spora = семя)

утварэнне спораў рознага памеру ў некаторых вышэйшых раслін; разнаспоравасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рыцы́на

(польск. rycyna, ад п.лац. Ricinus = клешчавіна)

алей з семя клешчавіны; ужываецца як слабіцельнае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спе́рма

(гр. sperma = семя)

рэчыва, якое выпрацоўваюць мужчынскія палавыя залозы і якое ўтрымлівае палавыя клеткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сперматацы́ты

(ад гр. sperma, -atos = семя + -цыты)

мужчынскія палавыя клеткі ў перыяд росту і даспявання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сперматы́ды

(ад гр. sperma, -atos = семя + eidos = выгляд)

мужчынскія палавыя клеткі ў апошні перыяд сперматагенезу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ut legas messem, debes praemittere semen

Каб сабраць ураджай, ты павінен папярэдне кінуць семя.

Чтобы собрать урожай, ты должен прежде бросить семена.

Гл.: Re labor...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

ВАЛО́ГА,

бел. традыцыйная страва; малочная поліўка (паранае малако, разведзенае вадой), з якой елі густы кісель. У пост або калі не было малака валогу рабілі з тоўчанага канаплянага семя. Яго залівалі вадой, шалупінне асядала на дно, а зверху адстойвалася валога — «бы малако». Валогу рабілі найчасцей у Цэнтр. Палессі. У некаторых раёнах Беларусі валога — закраса з масла (кашу «заваложвалі»).

т. 3, с. 483

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)