му́жнасць, ‑і, ж.

Рыса характару чалавека, у якой спалучаюцца храбрасць, рашучасць, вытрымка. Міхаль Рожка быў добры і шчыры хлопец, але ў яго іншы раз не хапала мужнасці і цвёрдасці. Чарнышэвіч. // Адвага, смеласць. Сакратар ЦК КП(б) Беларусі Панцеляймон Кандрацьевіч Панамарэнка ад імя партыі і ўрада віншаваў налібоцкіх партызан і дзякаваў за мужнасць, праяўленую ў жорсткіх баях. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўва́га, ‑і, ДМ ‑вазе, ж.

1. Адсутнасць або недахоп увагі; рассеянасць. Няўвага вучня на ўроку.

2. Непавага, раўнадушнасць. Паявілася ў характары нашага хлопца рыса: няўвага да мясцовага, роднага, захапленне экзотыкай далёкіх краёў. М. Ткачоў. Многім мужчынам яна падабалася. Гаецкая ведала гэта, і тым больш яе прыводзіла ў шаленства поўная няўвага таго, хто даўно падабаўся ёй. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штрых

(ням. Strich)

1) тонкая рыса, лінія (на малюнку, чарцяжы);

2) перан. характэрная ўласцівасць чаго-н. (напр. дадаць ш. да характарыстыкі літаратурнага вобраза).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

черта́

1. ры́са, -сы ж.; лі́нія, -ніі ж.;

провести́ черту́ праве́сці ры́су (лі́нію);

2. (граница, предел) мяжа́, -жы́ ж.; лі́нія, -ніі ж.;

в черте́ го́рода у ме́жах го́рада;

черта́ осе́длости уст. мяжа́ асе́дласці;

пограни́чная черта́ паграні́чная лі́нія;

3. перен. ры́са, -сы ж.;

черты́ хара́ктера ры́сы хара́ктару;

◊

в о́бщих черта́х у агу́льных ры́сах;

подвести́ черту́ падве́сці ры́ску (ры́су), зако́нчыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cecha

cech|a

ж.

1. прыкмета; рыса

~a szczególna — асаблівая прымета;

~a gatunkowa — сартавая прымета;

~y płciowe — полавыя рысы;

~a charakteru — рыса характару;

2. метка, кляймо; фабрычная марка;

3. мат. характарыстыка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

маршчына, рыса, рыска, складка; маршчак, змаршчак, зморшчына, зморшчка (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

pręga

ж.

1. палоса, паласа; рыса;

krwawa pręga — крывавая паласа; палоска крыві;

2. кул. галёнка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

znamienny

znamienn|y

1. знамянальны;

~е wydarzenie — знамянальная падзея;

2. характэрны;

~а cecha — характэрная рыса

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адзна́ка, -і, ДМ -на́цы, мн. -і, -на́к, ж.

1. Знак, метка, след, якія паказваюць на што-н.; запіс, штамп і пад., якія сведчаць што-н.

А. на карце.

А. ў дакументах.

2. Прыкмета, акалічнасць, па якіх можна вызначыць што-н.

Па ўсіх адзнаках ураджай будзе добры.

3. Асаблівасць, рыса, якімі асоба ці прадмет адрозніваюцца ад іншых асоб ці прадметаў.

Індывідуальная а. асобы.

4. Агульнапрынятае абазначэнне ацэнкі ведаў і паводзін навучэнцаў.

Атрымаць выдатную адзнаку.

5. Ганаровы знак, ордэн, медаль і пад.

Дыплом з адзнакай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стэнагра́ма

(ад гр. stenos = вузкі, цесны + gramma = знак, рыса)

запіс вуснай мовы (прамовы, лекцыі і інш.) пры дапамозе асобай сістэмы знакаў і скарочаных слоў і спалучэнняў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)