Ручаны́ ’апоры для драбін у возе’ (Сл. рэг. лекс.). Да ручка, рука.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

антыме́ры

(ад анты- + -мер)

сіметрычныя часткі цела, напр. вочы, правая і левая рука і нага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бе́кхенд

(англ. back-hand, ад back = ззаду + hand = рука)

удар злева пры гульні ў тэніс.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

lewica

ж.

1. левая рука;

2. левае крыло (партыі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

myć

незак. мыць;

ręka rękę myje — рука руку мые

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́круціцца, -кручуся, -круцішся, -круціцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.), з чаго. Адкруціўшыся, выпасці.

Шруба выкруцілася.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Тое, што і вывіхнуцца (разм.).

Выкруцілася рука ў плячы.

3. Спрытна выслізнуць, вызваліцца.

В. з рук праціўніка.

4. перан. Выйсці з цяжкага становішча.

В. з бяды.

|| незак. выкру́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беспамылко́вы, ‑ая, ‑ае.

Правільны, без памылак. Беспамылковы адказ, прагноз. □ З асалодай малюю гадзіну-другую, каб рука пастаянна мела беспамылковае адчуванне пластычнасці формы, лініі. Ліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ру́чно ’з рук у рукі, асабіста’ (драгіч., З нар. сл.), ’уручную’ (ТС). Гл. рука.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

манускры́пт

(с.-лац. manuscriptum, ад лац. manus = рука + scribo = пішу)

старажытны рукапіс (на папірусе, пергаменце, паперы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Руча́йка ’верацяно з наматанымі на яго ніткамі’; ’жменя лёну (валакна)’ (ТСБМ), ручэ́йка ’пачынак, пража на адно верацяно’ (бялын., Нар. сл.; лаг., Гіл.), ’скрутак ачышчанага валакна’ (маладз., Янк. Мат.). Магчыма, з першаснага значэння ’жменя’, ’рука’ развіліся астатнія. Да рука (гл.), параўн. балг. ръко́йка ’жменя калоссяў, якую можна захапіць адной рукой’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)