квадра́т, -а, Ма́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Роўнастаронні прамавугольнік, а таксама прадмет або ўчастак такой формы.

К. стала.

2. У матэматыцы: здабытак ад памнажэння якога-н. ліку на самога сябе.

Дзевяць — гэта к. трох.

3. У матэматыцы: паказальнік ступені, роўны двум.

Узвесці шэсць у к.

|| прым. квадра́тны, -ая, -ае.

К. двор.

К. корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ЗМЕ́ШАНЫ ЗДАБЫ́ТАК вектараў a, b, c, лік, роўны скалярнаму здабытку вектара a на вектарны здабытак вектараў b і c. Запісваецца ў выглядзе ( a , b , c ) = ( a , [ b , c ]) = a ( b × c ) . Лікава роўны аб’ёму паралелепіпеда, пабудаванага на вектарах a, b, c, які бярэцца са знакам плюс, калі гэтыя вектары ўтвараюць правую тройку, і са знакам мінус у процілеглым выпадку. Выкарыстоўваецца ў геаметрыі, механіцы і фізіцы. Гл. таксама Вектарнае злічэнне.

т. 7, с. 96

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

equal2 [ˈi:kwəl] adj. (in, to, with) ро́ўны, адно́лькавы;

equal rights/opportunities адно́лькавыя правы́/магчы́масці

on equal terms на ро́ўных

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Mala lucra aequalia damnis

Несумленны прыбытак роўны страце.

Нечестная прибыль равна убытку.

Гл.: Aes...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

give-and-take

[,gɪvənˈteɪk]

n.

1) ро́ўны, справядлі́вы абме́н

2) кампрамі́с -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Раўда́нь, раўдо́нь ’нізкі, роўны і шырокі бераг ракі, абалонь’ (Ласт.). Няясна; магчыма ў выніку перастаноўкі зычных з раўнадзь ’раўніна’. Гл. раўнядзь, роўнядзь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

більён

(фр. billion)

лік, роўны мільярду (у нямецкай сістэме падліку — тысячы мільярдаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мі́тэль

(ням. mittel = сярэдні)

друкарскі шрыфт, роўны 14 пунктам (каля 5,25 мм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

раскамандзіро́ўка, ‑і, ДМроўны, ж.

1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскамандзіраваць.

2. Разм. Кантора, якая займаецца размеркаваннем рабочых па работах, а таксама памяшканне, дзе адбываецца такое размеркаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

head-to-head2 [ˌhedtəˈhed] adj.

1. ама́ль ро́ўны, на ро́ўных (пра спаборніцтва, схватку і да т.п.)

2. блі́зкі, рукапа́шны (пра бой)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)