дыслалі́я

(ад дыс- + гр. lalia = размова)

разлад мовы, які выяўляецца ў парушэнні вымаўлення гукаў; коснаязыкасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

распалаві́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Разм. Распасціся на дзве прыблізна роўныя часткі. З гаспадаровых рук узяў сякеру адзін з тых, што прывалакліся з Гансам, і на ўвесь мах гэтак секануў, што бюст [фюрэра] распалавініўся. Сабаленка. // перан. Адчуць унутраны разлад; раздваіцца. Гэтая справа [служба ў Хурса] паклала канец гарманічнасці Сёмкі Фартушніка. Ён тут распалавініўся надвае. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утапі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Заснаваны на утопіі (у 1 знач.). Утапічнае вучэнне Томаса Мора.

2. Які з’яўляецца утопіяй (у 2 знач.); нерэальны. Разам з адыходам ад утапічных ідэй Лабановіч.. перамагае.. разлад паміж словам і справай. «Полымя».

3. Які ўяўляе сабой утопію (у 3 знач.). Утапічны раман.

•••

Утапічны сацыялізм гл. сацыялізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́яць с.-г., тс. перан. säen vt, áussäen vt;

се́яць радка́мі dríllen vt;

се́яць гнёздамі díbbeln vt;

◊

се́яць разла́д Zwíetracht säen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

contention [kənˈtenʃən] n. fml

1. сва́рка, зва́дка, разла́д; рознагало́ссе; спрэ́чка, пярэ́чанне

2. пункт по́гляду/гле́джання, сцве́рджанне (у спрэчцы)

3. спабо́рніцтва

♦

be in contention for smth. змага́цца за што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

асісталі́я

(ад а- + гр. systole = скарачэнне)

рэзкае паслабленне скарачэнняў сардэчнай мышцы, якое выклікае разлад дзейнасці сэрца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фракцы́йны ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фракцыі ​1, з’яўляецца фракцыяй. Фракцыйная барацьба. Фракцыйныя групоўкі.

2. Такі, які нясе разлад у якую‑н. арганізацыю, садзейнічае ўтварэнню ў ёй фракцый ​1 (у 3 знач.); раскольніцкі. Фракцыйнае выступленне.

фракцы́йны ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фракцыі ​2, да яе выдзялення. Фракцыйная перагонка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гетэрафа́зія

(ад гетэра- + гр. phasis = маўленне)

разлад мовы, пры якім адны словы або гукі ўжываюцца замест іншых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

логанеўро́з

(ад гр. logos = слова + неўроз)

разлад моўнай функцыі чалавека, які наступае ў выніку неўратычнага стану асобы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

танатафо́бія

(ад гр. thanatos = смерць + -фобія)

псіхічны разлад, які заключаецца ў тым, што чалавек паталагічна баіцца смерці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)