прычэ́пшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік, які абслугоўвае прычэп.

|| ж. прычэ́пшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дысцыплінава́ны, -ая, -ае.

Які падпарадкоўваецца дысцыпліне¹, захоўвае парадак.

Д. работнік.

Д. навучэнец.

|| наз. дысцыплінава́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шве́йнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Работнік швейнай прамысловасці.

|| ж. шве́йніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэхрэ́д, -а, мн. -ы, -аў, м.

Скарачэнне: тэхнічны рэдактар, работнік выдавецтва, які займаецца паліграфічным афармленнем выдання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наменклату́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да наменклатуры, лічыцца па наменклатуры, з’яўляецца наменклатурай. Наменклатурны спіс.

•••

Наменклатурны работнік гл. работнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

valet​1 [ˈvæleɪ, ˈvælɪt] n.

1. слуга́, лаке́й, камерды́нер

2. рабо́тнік гатэ́ля

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бібліятэ́кар, ‑а, м.

Работнік бібліятэкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інкуба́таршчык, ‑а, м.

Работнік інкубатара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

контрразве́дчык, ‑а, м.

Работнік контрразведкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

медрабо́тнік, ‑а, м.

Медыцынскі работнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)