Вы́ркацьпярэчыць, спрачацца’ (Шпіл.). Рус. дыял. вы́ркать ’лаяцца, бурчаць; стукаць, грукаць дзвярамі’. З vъrkati. Параўн. рус. ворчаць, воркотать, польск. warczeć (поруч з wyrczeć), warkać ’бурчаць’, чэш. vrkati, славац. vrkati, славен. vŕkati. Гукаперайманне (Махэк₂, 700; Фасмер, 1, 356).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

except

[ɪkˈsept]

1.

prep.

за вы́няткам, апрача́, акрамя́

except Sunday — апрача́ нядзе́лі

2.

v.t.

выключа́ць

3.

v.i.

пярэ́чыць, не згаджа́цца

- except for

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

gainsay

[,geɪnˈseɪ]

1.

v., -said or sayed, saying

1) пярэ́чыць, супярэ́чыць; дыспутава́ць, спрача́цца

2) супрацьдзе́яць, супрацьста́віцца

2.

n.

пярэ́чаньне, адмаўле́ньне, супярэ́чаньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Спіра́ць1 ‘перыць’ (Сцяшк. Сл.; слонім., Сл. ПЗБ). Да перыць, праць з галоснай у ступені падаўжэння.

Спіра́ць2 ‘спіхваць, зганяць’ (Нас.), ‘сціскаць (ад холаду)’ (шчуч., Сл. ПЗБ), ст.-бел. спирати ‘адвесці ад уладання, пазбавіць правоў’, ‘не пагаджацца, пярэчыць’ (Ст.-бел. лексікон). Паводле Брукнера (442), адбыўся перанос дзеяння з фізічнага ў маральны план, у выніку апошняе значэнне стала пераважаць, параўн. спіра́цца ‘спрачацца, супраціўляцца’ (Нас., Ласт.), ‘вясці слоўную спрэчку’ (Варл.), ст.-бел. спиратися ‘спрачацца, пярэчыць’ (Ст.-бел. лексікон), гл. спор2. Апошняе значэнне ўжо праславянскае, параўн. укр. спира́тися ‘спрачацца, праяўляць упартасць’, польск. spierać się ‘тс’, ст.-слав. пьрѣниѥ ‘спрэчка’ і інш. Усё да перці, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lugnen

vt адмаўля́ць (што-н.), пярэ́чыць (чаму-н.); аспрэ́чваць (што-н.), не прызнава́ць (чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

widerstzen

(sich) (D) супраціўля́цца, праці́віцца (каму-н., чаму-н.); пярэ́чыць (каму-н., супраць чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Нягі́дны ’дрэнны, шкодны’ (Касп.), ’чорт, нячысцік’: «Нябожчыца Міхасіха бачыла нявіднага» (Гарэцкі), сюды ж нягоднік ’нягоднік’ (Касп.). Украінізм? Параўн. укр. негідний ’няварты, паганы, агідны, брыдкі’, негіднік ’нягоднік’, аднак геаграфія слова пярэчыць такому дапушчэнню. Відаць, кантамінацыя нягодны і агідны (гл. агіда, гідзіць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Слі́ба (сьлі́ба) ‘хіба’ (Яўс.), ‘хіба’ і ‘каб’ (Бяльк.). Гл. сіба ‘тс’ з няяснай заменай слі‑/хі‑, аднак параўн. слі́паць/хлі́паць ‘хныкаць’ (ТС). Першую частку можна атаясаміць з укр. сли < если́, рус. е́сли ‘калі’ (< *jestьli), аднак семантыка пярэчыць такому збліжэнню. Гл. сіхібо, хіба (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

inwenden

* vt пярэ́чыць, супярэ́чыць

ich hbe daggen nichts inzuwenden — у мяне́ няма́ ніцкіх пярэ́чанняў су́праць гэ́тага

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

belie

[bɪˈlaɪ]

v.t. -lied, -lying

ашу́кваць, падма́нваць; пярэ́чыць

Her actions belied her words — Яе́ дзе́яньні пярэ́чылі е́йным сло́вам

to belie hopes — расчарава́ць, падману́ць надзе́і

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)