Вы́ркаць ’пярэчыць, спрачацца’ (Шпіл.). Рус. дыял. вы́ркать ’лаяцца, бурчаць; стукаць, грукаць дзвярамі’. З vъrkati. Параўн. рус. ворчаць, воркотать, польск. warczeć (поруч з wyrczeć), warkać ’бурчаць’, чэш. vrkati, славац. vrkati, славен. vŕkati. Гукаперайманне (Махэк₂, 700; Фасмер, 1, 356).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
except
[ɪkˈsept]
1.
prep.
за вы́няткам, апрача́, акрамя́
except Sunday — апрача́ нядзе́лі
2.
v.t.
выключа́ць
3.
v.i.
пярэ́чыць, не згаджа́цца
•
- except for
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gainsay
[,geɪnˈseɪ]
1.
v., -said or sayed, saying
1) пярэ́чыць, супярэ́чыць; дыспутава́ць, спрача́цца
2) супрацьдзе́яць, супрацьста́віцца
2.
n.
пярэ́чаньне, адмаўле́ньне, супярэ́чаньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Спіра́ць 1 ‘перыць’ (Сцяшк. Сл.; слонім., Сл. ПЗБ). Да перыць, праць з галоснай у ступені падаўжэння.
Спіра́ць 2 ‘спіхваць, зганяць’ (Нас.), ‘сціскаць (ад холаду)’ (шчуч., Сл. ПЗБ), ст.-бел. спирати ‘адвесці ад уладання, пазбавіць правоў’, ‘не пагаджацца, пярэчыць’ (Ст.-бел. лексікон). Паводле Брукнера (442), адбыўся перанос дзеяння з фізічнага ў маральны план, у выніку апошняе значэнне стала пераважаць, параўн. спіра́цца ‘спрачацца, супраціўляцца’ (Нас., Ласт.), ‘вясці слоўную спрэчку’ (Варл.), ст.-бел. спиратися ‘спрачацца, пярэчыць’ (Ст.-бел. лексікон), гл. спор 2. Апошняе значэнне ўжо праславянскае, параўн. укр. спира́тися ‘спрачацца, праяўляць упартасць’, польск. spierać się ‘тс’, ст.-слав. пьрѣниѥ ‘спрэчка’ і інш. Усё да перці, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
léugnen
vt адмаўля́ць (што-н.), пярэ́чыць (чаму-н.); аспрэ́чваць (што-н.), не прызнава́ць (чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
widersétzen
(sich) (D) супраціўля́цца, праці́віцца (каму-н., чаму-н.); пярэ́чыць (каму-н., супраць чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Нягі́дны ’дрэнны, шкодны’ (Касп.), ’чорт, нячысцік’: «Нябожчыца Міхасіха бачыла нявіднага» (Гарэцкі), сюды ж нягоднік ’нягоднік’ (Касп.). Украінізм? Параўн. укр. негідний ’няварты, паганы, агідны, брыдкі’, негіднік ’нягоднік’, аднак геаграфія слова пярэчыць такому дапушчэнню. Відаць, кантамінацыя нягодны і агідны (гл. агіда, гідзіць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Слі́ба (сьлі́ба) ‘хіба’ (Яўс.), ‘хіба’ і ‘каб’ (Бяльк.). Гл. сіба ‘тс’ з няяснай заменай слі‑/хі‑, аднак параўн. слі́паць/хлі́паць ‘хныкаць’ (ТС). Першую частку можна атаясаміць з укр. сли < если́, рус. е́сли ‘калі’ (< *jestьli), аднак семантыка пярэчыць такому збліжэнню. Гл. сіхібо, хіба (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
éinwenden
* vt пярэ́чыць, супярэ́чыць
ich hábe dagégen nichts éinzuwenden — у мяне́ няма́ ніцкіх пярэ́чанняў су́праць гэ́тага
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
belie
[bɪˈlaɪ]
v.t. -lied, -lying
ашу́кваць, падма́нваць; пярэ́чыць
Her actions belied her words — Яе́ дзе́яньні пярэ́чылі е́йным сло́вам
to belie hopes — расчарава́ць, падману́ць надзе́і
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)