powód

pow|ód

м.

1. ~odu — прычына, падстава;

z ~odu — па прычыне;

~ód do kłótni — прычына для сваркі;

bez ~odu — без дай-прычыны;

2. ~odu — повад (частка вупражы);

3. юр. пазоўнік, ісцец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pretext [ˈpri:tekst] n. (for) (выдуманая) прычы́на, зачэ́пка, падста́ва;

We’ll have to find a pretext for not going to the party. Нам трэба будзе выдумаць прычыну, каб не пайсці на вечар.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

reason​1 [ˈri:zn] n.

1. прычы́на, падста́ва;

with reason абгрунтава́на;

for no good reason без ува́жлівай прычы́ны;

She had a reason for laughing. У яе была прычына пасмяяцца.

2. ро́зум, інтэле́кт;

only man has reason то́лькі чалаве́к – істо́та разу́мная;

lose one’s reason звар’яце́ць, з глу́зду з’е́хаць

3. разва́жнасць, разва́жлівасць;

listen to reason прыслу́хацца да го́ласу ро́зуму

♦

it stands to reason infml відаво́чна, зразуме́ла; цвяро́зы ро́зум падка́звае

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

source [sɔ:s] n.

1. выто́к; крыні́ца;

Where is the source of the Thames? Адкуль выцякае Тэмза?

2. пача́так, выто́к; прычы́на;

a sour ce of inspiration прычы́на натхне́ння;

a sour ce of funds крыні́ца фінансава́ння;

cut off the evil at its source задушы́ць зло ў яго́ заро́дку

3. дакуме́нт, пісьмо́вая крыні́ца;

historical sources гістары́чныя крыні́цы;

original sour ces першакрыні́цы;

trace one’s sources вывуча́ць сваё пахо́джанне, знахо́дзіць свае́ карані́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зачэ́пка ж

1. (дзеянне) Éinhaken n -s; Éinkuppeln n -s;

2. (прыстасаванне) Háken m -s, -;

3. разм (прычына) Vórwand m -(e)s, -wände;

знайсці́ зачэ́пку éinen Vórwand fínden*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фа́ктар

(лац. factor = які робіць, стварае)

рухальная сіла, прычына якога-н. працэсу, якая вызначае яго характар або асобныя рысы (напр. ф. нечаканасці, ф. часу).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пача́так¹, -тку, м.

1. Першы момант ці першыя моманты якога-н. дзеяння, з’явы.

П. жніва.

У пачатку восені.

П. навучальнага года.

Пакласці або даць п. чаму-н. (пачаць).

2. Зыходны пункт, кропка.

У пачатку вёскі.

Весці свой пачатак ад чаго-н. (паходзіць ад чаго-н.). Браць п. (пачынацца).

3. Першакрыніца, аснова, асноўная прычына.

Арганізуючы п.

Стрымліваючы п.

4. мн. -ткі, -ткаў. Асноўныя палажэнні, прынцыпы.

Пачаткі дзяржаўнасці.

5. мн. Спосабы, метады ажыццяўлення чаго-н.

На калектыўных пачатках.

На грамадскіх пачатках (бязвыплатна — пра якую-н. работу, дзейнасць каго-н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маты́ў м

1. муз Motív n -s, -e, Melodíe f -, -dí|еn;

2. (прычына) Motív n -s, -e, Bewéggrund m -(e)s, -gründe;

3. літ Motív n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

incentive

[ɪnˈsentɪv]

1.

n.

сты́мул -у m., пабуджа́льная прычы́на, штуршо́к -ка́ m., пабуджэ́ньне n.

2.

adj.

пабуджа́льны, які́ пабуджа́е, заахво́чвае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

potent

[ˈpoʊtənt]

adj.

1) магу́тны

2) ве́льмі ва́жны (прычы́на), ве́льмі мо́цны (аргумэ́нт), эфэкты́ўны

3) мо́цнадзе́йны (лек, нарко́тык)

4) спра́ўны (сэксуа́льна)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)